Τρελοποδόσφαιρο

Αυτό πάλι…

Το τεχνικό τιμ της Μπεσίκτας είναι, πραγματικά, πολυάριθμο, αφού απαρτίζεται από, ούτε λίγο ούτε πολύ, 29 άτομα!

Ένα, όμως, είναι εκείνο που ξεχωρίζει, από όλα τους! Πρόκειται για έναν από τους, συνολικά, τέσσερις, μασέρ της ομάδας, τον Καντίρ Μπεσίκτας.

Ναι, καλά διαβάσατε: «Μπεσίκτας» λέγεται ο κύριος!

Κι επειδή μάλλον κανείς δεν τον πίστευε, είπε να μας δείξει και το (επικυρωμένο από την τουρκική ποδοσφαιρική ομοσπονδία, φυσικά) δελτίο του!

Όπως μάθαμε, ο κ. Μπεσίκτας είναι εξαιρετικός στη δουλειά του και στο παρελθόν εργάστηκε για πολλά χρόνια (πάντα ως μασέρ) στα τμήματα υποδομής των «μαύρων αετών», προτού πάρει… προαγωγή στην πρώτη ομάδα τους.

Άραγε, με τέτοιο επίθετο, θα του έδιναν δουλειά σε άλλον τουρκικό σύλλογο; 😛

7 Μαΐου 2006. Στο παιχνίδι Ίντερ-Σιένα, για το πρωτάθλημα της Serie A, σημειώνεται ένα σπουδαίο ρεκόρ.

Ο Σουηδός, με καταγωγή από τα Σκόπια, επιθετικός των «νερατζούρι», Γκόραν Σλαβκόφσκι, περνά ως αλλαγή στο τερέν στο 83ο λεπτό (στη θέση του Ομπαφέμι Μάρτινς) και γίνεται, σε ηλικία 17 ετών και ενός μηνός, ο νεότερος παίκτης που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της ομάδας σε επίσημο παιχνίδι (ρεκόρ, που προηγουμένως κατείχε ο μεγάλος αμυντικός του παρελθόντος, Τζουζέπε Μπέργκομι). Μία επαγγελματική καριέρα όλο υποσχέσεις, μόλις ξεκινά!

Φλας μπακ στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Στη σουηδική FBK Μπάλκαν ξεκινά να κλωτσά το… τόπι ένας νεαρός, πανύψηλος (1,91μ.) και με καλή τεχνική σέντερ φορ ο οποίος «φορτώνει» τις αντίπαλες εστίες με γκολ. Τον λένε Γκόραν Σλαβκόφσκι.

Αμέσως όλοι στην ομάδα του δίνουν το παρατσούκλι «δεύτερος Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς», λόγω της ομοιότητας του στυλ παιχνιδιού του αλλά και του σώματός του με τον πασίγνωστο επιθετικό, ο οποίος, κατά σύμπτωση, επίσης είχε ξεκινήσει την καριέρα του από τη Μπάλκαν.

Λίγους μήνες αργότερα η πανίσχυρη Μάλμε ζητά τον ταλαντούχο νεαρό, τον αποκτά και τον εντάσσει στις ακαδημίες της, στις οποίες ο ίδιος πετυχαίνει περισσότερα από 200 γκολ (!) προσελκύοντας το ενδιαφέρον συλλόγων του εξωτερικού. Μάλιστα, χάρη σε αυτές τις επιδόσεις του στα τμήματα υποδομής του ιστορικού σουηδικού κλαμπ γίνεται και μέλος των «μικρών» Εθνικών ομάδων της Σουηδίας, όπου επίσης διαπρέπει.

Εν τέλει, την «κούρσα» για την απόκτηση του Σλαβκόφσκι κέρδισε η Ίντερ, το 2005, με τους ειδικούς ανά την Ευρώπη να σχολιάζουν ότι ο Σουηδός ήταν πολύ καλύτερος από άλλους επιθετικούς που είχαν τα ίδια χαρακτηριστικά με αυτόν, όπως ο Δανός Νίκλας Μπέντνερ, ο Τσέχος Τόμας Νέτσιντ (πρώην του ΠΑΟΚ) και ο Γερμανός Ρίτσαρντ Σουκούτα-Πάσου. Ο τότε προπονητής της U-20 των «ιντερίστι», Αντόνιο Μανικόνε, πρόσθετε: «Ο Σλαβκόφσκι είναι ένας κλασικός σέντερ φορ με εξαιρετικά σωματικά προσόντα και αίσθηση του γκολ. Χρησιμοποιεί κυρίως το δεξί του πόδι, αλλά σουτάρει εξίσου καλά και με το αριστερό. Βελτιώνεται συνεχώς από τακτικής πλευράς και είναι ένας ευγενικός, έξυπνος και ταπεινός νεαρός. Η απόφαση να τον φέρουμε στην Ίντερ επιβεβαιώνει την διορατικότητα και ικανότητα του συλλόγου στο να αναζητά και να αποκτά νεαρά ταλέντα».

Μετά την ένταξή του στην Ίντερ ο Σλαβκόφσκι γίνεται κατ’ ευθείαν μέλος της Β’ ομάδας του συλλόγου και, όπως προείπαμε, προς το τέλος της περιόδου έκανε και το ντεμπούτο του πλάι στους επαγγελματίες του.

Τότε ακριβώς ήταν που άρχισε η… πτώση!

Ο Σλαβκόφσκι παρουσίαζε προβλήματα στη Β’ ομάδα της Ίντερ, αφού, πλέον, το επίπεδο ήταν πολύ υψηλότερο. Έτσι, σε πολλά ματς της Β’ ομάδας έμενε στον πάγκο, δεδομένου ότι ήταν αμετακίνητοι οι δύο κύριοι ανταγωνιστές του για το βασικό σχήμα, ο Ουρουγουανός Σεμπαστιάν Ρίμπας και ένας άγνωστος Ιταλός με καταγωγή από τη Γκάνα, που δεν σταματούσε με τίποτα να σκοράρει, θεωρούνταν το next best thing της Ίντερ, οι άνθρωποι του κλαμπ του είχαν ήδη… κρατημένη θέση στην ανδρική ομάδα και το όνομά του ήταν Μάριο Μπαλοτέλι…

Επίσης, ο Σλαβκόφσκι αντιμετώπισε και μερικά προβλήματα τραυματισμών, που πήγαν πίσω την εξέλιξή του.

Το τελειωτικό «χτύπημα» στα όνειρά του να κάνει καριέρα στην Ίντερ, όμως, δόθηκε το καλοκαίρι του 2006. Ο «δεύτερος Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς» είδε τον… ορίτζιναλ Ιμπραΐμοβιτς να γίνεται μέλος των «νερατζούρι»! Ο Σουηδός τότε έπαιζε στη Γιουβέντους, αλλά δεν θέλησε να την ακολουθήσει στη Serie B, όπου εκείνη είχε υποβιβαστεί το ίδιο καλοκαίρι λόγω του σκανδάλου Calciopoli κι έτσι επέλεξε να συνεχίσει στην Ίντερ!

Δηλαδή, πλέον, ο Σλαβκόφσκι είχε να ανταγωνιστεί τον ανερχόμενο με καλπάζοντα ρυθμό Μπαλοτέλι και τον Ιμπραΐμοβιτς, την ώρα που ούτε στη Β’ ομάδα δεν ήταν βασικός. Δύσκολο.

Αμέσως, λοιπόν, ο ατζέντης του άρχισε να «ρίχνει γέφυρες» σε άλλες ομάδες, με τις Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Φέγενορντ και… Παναθηναϊκό (όπως είχαμε διαβάσει εδώ, εδώ, εδώ και εδώ) να εμπλέκονται σε μετεγγραφικά σενάρια που τον αφορούσαν. Εν τέλει, τον Ιανουάριο του 2008, η Ίντερ συμφώνησε να τον δανείσει στη Μίντλεσμπρο, αλλά το deal «χάλασε» αφού ο ίδιος δεν πέρασε τα ιατρικά ενώ δεν ήταν και εγγυημένο ότι θα έπαιζε πολύ. Λίγες ώρες μετά, οι «νερατζούρι» ανακοίνωσαν ότι τον δάνεισαν στην, επίσης αγγλική, Σέφιλντ Γιουνάιτεντ.

Έξι μήνες μετά, έχοντας στο ενεργητικό του… μηδέν συμμετοχές με τις «λεπίδες», ο Σλαβκόφσκι επιστρέφει στην Ίντερ, από την οποία αποδεσμεύεται το 2009. Κατόπιν τον ζήτησαν ομάδες της Β’ και της Γ’ Ιταλίας, αλλά τις απέρριψε όλες και έκανε γνωστό ότι υπέγραψε για πέντε χρόνια στη Χάιντουκ Σπλιτ. Δεν πέρασαν μερικές ημέρες και η κροατική ομάδα τον αποδέσμευσε, επειδή η φυσική του κατάσταση ήταν κάκιστη.

Τελικά, η γερμανική Μπόχουμ ήταν ο επόμενος «σταθμός» του. Αμέσως πήγε στη Β’ ομάδα της τελευταίας και, το τέλος της σεζόν, τον βρήκε να έχει καταγράψει οκτώ εμφανίσεις και ένα γκολ μαζί της αλλά ούτε μία συμμετοχή με την ανδρική ομάδα της…

Από τότε, λίγα ξανακούστηκαν για αυτόν. Μαθεύτηκε ότι γύρισε στη Σουηδία και το 2011 έγινε μέλος της άσημης Λίμχαμν Μπούνκεφλο, όπου δεν «στέριωσε». Το 2013 τον βρήκε στην ακόμη πιο… ταπεινή KSF Μακεντονίγια, ομάδα της σκοπιανής διασποράς της Σουηδίας. Μία μικρή έρευνα που κάναμε μας αποκάλυψε ότι πλέον δεν παίζει ούτε σε αυτήν και πως τα ίχνη του έχουν χαθεί.

Εν ολίγοις, επρόκειτο για άλλον ένα νεαρό ποδοσφαιριστή ο οποίος «φορτώθηκε» στην πλάτη του προσδοκίες που δεν μπορούσε να «σηκώσει» το ταλέντο του… Κρίμα!

Τα αυτογκόλ δεν είναι κάτι το σπάνιο στο ποδόσφαιρο. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες και στους καλύτερους παίκτες.

Μια άτυχη στιγμή, μια κόντρα σε ένα σώμα και η μπάλα μπορεί να καταλήξει στα δίχτυα του οικείου τερματοφύλακα.

Πόσοι, όμως, μπορούν να υπερηφανεύονται ότι πέτυχαν μόνο… μισό αυτογκόλ; Απ’ όσο μπορούμε να ξέρουμε, μόνο δύο: Ο Σταν Μίλμπερν και ο Τζακ Φρόγκατ.

Στις 18 Δεκεμβρίου του 1954, η Τσέλσι φιλοξενούσε την Λέστερ στο Στάμφορντ Μπριτζ, στα πλαίσια του αγγλικού πρωταθλήματος.

Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του αγώνα, λοιπόν, συνέβη το εξής απίστευτο: Σε μια επίθεση της Τσέλσι, ο Μίλμπερν και ο Φρόγκατ, παίκτες της Λέστερ, μπερδεύτηκαν και… κλώτσησαν ταυτόχρονα την μπάλα προς τα δίχτυα της ομάδας τους!

Δυνατότητα replay δεν υπήρχε τότε (αλλά και να υπήρχε, πάλι δεν θα έβγαζε άκρη μάλλον) κι έτσι το αυτογκόλ χρεώθηκε και στους δύο παίκτες!

Στην Wikipedia, οι σκόρερ της Τσέλσι στο συγκεκριμένο παιχνίδι (που έληξε με σκορ 3-1 υπέρ της Τσέλσι) καταγράφονται ως εξής: Parsons, McNichol, Froggatt/Milburn (o.g.)

Ο Στάν Μίλμπερν, μάλιστα, αγωνίστηκε για συνολικά 7 χρονιές στη Λέστερ, υπηρετώντας πιστά τον σύλλογο, όμως οι περισσότεροι έχουν συνδυάσει το όνομά του με αυτό το μνημειώδες αυτογκόλ, το οποίο σκόραρε από κοινού με τον συμπαίκτη του – και άρα, μπορεί να χρεωθεί μόνο το…μισό αυτογκόλ! Και αυτοί οι δύο παίκτες πρέπει να είναι οι μόνοι στην ιστορία του ποδοσφαίρου που μπορούν να υπερηφανευτούν ότι έχουν πετύχει κάτι τόσο πρωτότυπο!

Αλλά επειδή η σημερινή ιστορία ήταν πολύ σύντομη, και μιας και γίνεται λόγος για παράξενα αυτογκόλ, αξίζει μια ιδιαίτερη μνεία και σε αυτό το αυτογκόλ, που δεν πρέπει να έχει όμοιό του: Σε ένα παιχνίδι πρωταθλήματος για κάποια από τις κατώτερες κατηγορίες του γερμανικού ποδοσφαίρου, μεταξύ της Βίμσχαϊμ και της Γκρούνμπαχ, η Βίμσχαϊμ προηγήθηκε στο σκορ με τον απίστευτο τρόπο που θα δείτε στο βίντεο.

Ναι, καλά είδατε: Ο παίκτης της Γκρούνμπαχ εκτελεί το ελεύθερο, αλλά την μπάλα την παίρνει ο αέρας και, αφού σκάει μπροστά στον τερματοφύλακα της ομάδας, καταλήγει στα δίχτυα! Άμα και ο αέρας είναι εναντίον σου, ό,τι και να κάνεις είσαι καταδικασμένος να χάσεις. Και όντως, το σφύριγμα της λήξης βρήκε νικήτρια την Βίμσχαϊμ με 2-1.

Αυτά (και άλλα, λιγότερο ή περισσότερο τρελά) συμβαίνουν όταν ο νόμος του Μέρφι εφαρμόζεται στο ποδόσφαιρο: «Αν είναι να πάει κάτι στραβά, θα πάει».