stokegeo
The_StrangerFiled under: Χωρίς κατηγορία
Με το στρίψιμο του νομίσματος ως μέσο επίλυσης των διαφορών δύο… απόλυτα ισόπαλων ομάδων στα Κύπελλα Ευρώπης έχουμε ασχοληθεί στο Τρελοποδόσφαιρο (εδώ και εδώ).
Ε, το άρθρο αυτό είναι ένας ακόμη φόρος τιμής σε αυτόν τον τρόπο πρόκρισης κάποιου συλλόγου, που πολλές φορές έδωσε τη λύση στους καιρούς πριν την καθιέρωση των πέναλτι και του κανονισμού των εκτός έδρας γκολ!
Η «πρωταγωνίστρια» της ιστορίας μας είναι η Μίλαν, η οποία κάποτε διάλεξε τη σωστή όψη ενός νομίσματος και πανηγύρισε αλλά λίγο αργότερα επέλεξε τη λάθος πλευρά και στενοχωρήθηκε – όλα αυτά… στην ίδια διοργάνωση, που ήταν το Κύπελλο Εκθέσεων* της σεζόν 1965/66!
Το σύστημα προέβλεπε νοκ άουτ αγώνες, εντός και εκτός έδρας, σε όλες τις φάσεις του τουρνουά. Ο κανονισμός των εκτός έδρας γκολ δεν υπήρχε και σε περίπτωση ισόπαλου συνολικού σκορ οι δύο ομάδες έπαιζαν τρίτο παιχνίδι. Αν και πάλι δεν αναδεικνυόταν νικητής, όλα κρίνονταν στο στρίψιμο του νομίσματος.
Στον πρώτο γύρο οι «ροσονέρι» κληρώθηκαν με τη γαλλική Στρασμπούρ. Το πρώτο παιχνίδι έγινε στο «Σαν Σίρο» του Μιλάνου και η ιταλική ομάδα νίκησε με 1-0 (41′ Τζουλιάνο Φορτουνάτο) όμως στον επαναληπτικό οι Γάλλοι ανταπέδωσαν με 2-1 (70′ πέν. Αούς, 89′ Φαρίας – 59′ Μπενίνι). Συνεπώς, χρειάστηκε τρίτο ματς, το οποίο έγινε πάλι στο «Σαν Σίρο» αλλά έληξε ισόπαλο, 1-1 (59′ Ανχελίγιο – 80′ Στσεπανιάκ). Στο στρίψιμο του νομίσματος που ακολούθησε η Μίλαν ήταν η τυχερή και πέρασε.
Στον επόμενο γύρο η Μίλαν απέκλεισε την πορτογαλική Φαμπρίλ πάλι σε τρίτο παιχνίδι (ήττα 0-2 εκτός, νίκη 2-0 εντός και νίκη με 1-0 στο μπαράζ) και έπειτα η κληρωτίδα έφερε στον δρόμο της την αγγλική Τσέλσι.
Ο πρώτος αγώνας έγινε στο «Σαν Σίρο» και η λήξη του βρήκε νικητές τους «ροσονέρι» με 2-1 (58′ Αμαρίλντο, 75 ‘Ριβέρα – 89’ Γκρέιαμ). Στη ρεβάνς του «Στάμφορντ Μπριτζ» οι «μπλε» επικράτησαν με το ίδιο σκορ (9′ Γκρέιαμ, 18′ Όσγκουντ – 43′ Σορμάνι) κι έτσι η Μίλαν, για τρίτο σερί γύρο, έδωσε τρίτο ματς για την πρόκριση! Η «μονομαχία» έλαβε χώρα στο «σπίτι» των Ιταλών όμως το τελικό αποτέλεσμα ήταν… ισόπαλο, συγκεκριμένα 1-1 (90′ Φορτουνάτο – 10′ Μπρίτζες)!
Όπως όριζε ο κανονισμός, λοιπόν, μετά τη λήξη της συνάντησης οι αρχηγοί των δύο αντιπάλων στάθηκαν μπροστά στον διαιτητή και διάλεξαν κορώνα ή γράμματα στο νόμισμα (κάνοντας παράλληλα… νοερές δεήσεις στη Θεά Τύχη!). Αυτή τη φορά, ωστόσο, η Μίλαν δεν στάθηκε τυχερή, όπως κόντρα στη Στρασμπούρ, αφού η Τσέλσι επέλεξε τη σωστή όψη και προκρίθηκε!
Η Μίλαν σίγουρα λυπήθηκε, αλλά, σε κάθε περίπτωση, η σύμπτωση της πρόκρισής της στο στρίψιμο του νομίσματος και του αποκλεισμού της με το ίδιο… νόμισμα κατά τη διάρκεια της ίδιας διοργάνωσης είναι εκπληκτική!
* Κύπελλο Εκθέσεων, γνωστό και ως «προπομπός του Κυπέλλου UEFA».
Ο Ηλίας Χατζηελευθερίου γεννήθηκε το 1952 στη Δράμα και κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ: είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Β’ Εθνικής της χώρας μας, με 152 γκολ!
Μάλιστα, σε αυτό του το κατόρθωμα δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία το γεγονός πως δεν έπαιζε ως επιθετικός, αλλά ως «δεκάρι»!
Tα περισσότερα από τα τέρματά του στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του ελληνικού πρωταθλήματος, δε, τα πέτυχε με τη Δόξα Δράμας, με την οποία εξάλλου και ξεκίνησε την όμορφη πορεία του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
«Από 8 χρονώ είχα πάει στα τσικό της Δόξας Δράμας. Στην αρχή ο πατέρας μου δεν με άφηνε να παίζω, αλλά τον έπεισαν ότι ήμουν καλός. Στα 15 πήγα στην ερασιτεχνική ομάδα και το 1967 τον Μάρτιο που έγινε ανανέωση, μπήκα στην πρώτη ομάδα», διηγείται ο ίδιος.
Λίγο μετά την άνοδό του πλάι στους επαγγελματίες των «μαυραετών» κατάφερε να ξεχωρίσει. Δύσκολα τον ανέκοπτε αντίπαλος. Είχε στόφα ηγέτη. Τελείωνε με επιτυχία τις φάσεις μόνος του. Επιχειρώντας τα ισχυρά και τεχνικά του σουτ από οποιαδήποτε απόσταση (και πάντα με το δεξί πόδι!) σημείωσε άφθονα και πολύτιμα γκολ, ενώ είχε και την ευχέρεια να μοιράζει ασίστ στους συμπαίκτες του – επίσης, λάτρευε το επιθετικό ποδόσφαιρο και απεχθανόταν να γυρίζει τη μπάλα προς τα πίσω!
Ο Ηλίας Χατζηελευθερίου
Το 1976 ο Χατζηελευθερίου έγινε παίκτης του Ηρακλή (παρά τη δυσφορία του κόσμου της Δόξας Δράμας που τον υπεραγαπούσε) και, μαζί με τον Βασίλη Χατζηπαναγή, έκαναν… όργια και συνέθεσαν ένα από τα πιο θεαματικά δίδυμα επιθετικών μέσων που ανέδειξε το ποδόσφαιρο μας!
Το 1980, όμως, ο Δραμινός άσος στέκεται άτυχος. Ξεκινά βασικός στην ενδεκάδα του «Γηραιού» στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας της χρονιάς εκείνης με αντίπαλο την Καστοριά κι έχει την ευκαιρία επιτέλους να κερδίσει ένα σπουδαίο τρόπαιο! Ωστόσο, στο 20ό λεπτό, σπάει το χέρι του, από χτύπημα του αντιπάλου τερματοφύλακα, Σαργκάνη (ναι, του… γνωστού, του Νίκου)!
Θυμάται ο Χατζηελευθερίου: «[Ο Σαργκάνης] Βγήκε με τις τάπες, σαν καρατιά και μου διέλυσε το χέρι! Μου το μπαντάρισαν, το έκαναν σαν γύψο, αλλά το χέρι ήταν χωρισμένο στη μέση! Έπαιζα μέσα στα αίματα μέχρι το 70’, αλλά δεν άντεξα απ’ την αιμορραγία. Βγήκα, χάναμε τότε 1-2, με πήγαν στο ΚΑΤ στην Κηφισιά και δεν ήξερα και πόσο έληξε». Ο Ηρακλής, δίχως τον Χατζηελευθερίου, έχασε, με 2-5.
Σαν να μην έφθανε αυτή η… αναποδιά, την ίδια σεζόν ο «Ήρα» υποβιβάστηκε στη Β’ Εθνική, λόγω ενός σκανδάλου δωροδοκίας! Με πρώτο σκόρερ τον Χατζηελευθερίου, όμως, επέστρεψε στα «σαλόνια» ένα χρόνο αργότερα.
Το 1982 ο Δραμινός άσος άφησε τον Ηρακλή, έχοντας μάλιστα εμπλακεί σε δικαστική μάχη με την ομάδα και εντάσσεται στον Απόλλωνα Καλαμαριάς, τον οποίο βοήθησε να προβιβαστεί στην Α’ Εθνική. Το ίδιο πράττει και με τον ΠΑΣ Γιάννενα, την αγωνιστική περίοδο 1984/85. Το επόμενο εξάμηνο έπαιξε στον Αγροτικό Αστέρα και κατόπιν κρέμασε τα παπούτσια του πίσω στην πρώτη του ομάδα, τη Δόξα Δράμας.
Ο σπουδαίος Ηλίας Χατζηελευθερίου πήρε μέρος σε 114 αγώνες Α’ Εθνικής (96 με τον Ηρακλή, 18 με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς) σημειώνοντας 28 γκολ (24 με τους «κυανόλευκους» και 4 με τους «Πόντιους»). Ξεπέρασε τις 600 συμμετοχές ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
Σήμερα εξακολουθεί να υπηρετεί τη Δόξα Δράμας, αφού είναι ο πρόεδρός της. Στο παρελθόν χρημάτισε γενικός αρχηγός αλλά και πρόεδρος του συλλόγου παλαιμάχων ποδοσφαιριστών των «μαυραετών». Επίσης, είναι καθηγητής φυσικής αγωγής, ενώ ασχολήθηκε λίγο με την προπονητική, σε ερασιτεχνικά σωματεία.
Συνέβη στο ματς Παναθηναϊκού-Αιγάλεω 2-0 της 19/5/1974, το οποίο έγινε στο πλαίσιο της 31ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής εκείνης της σεζόν.
Απόσπασμα από το κείμενο του φύλλου της «Απογευματινής» της επόμενης μέρας, το οποίο τιτλοφορείται «Θεέ μου τι απόκρουσι ήταν αυτή…»:
«Μία σπάνια διπλή απόκρουσι του Οικονομόπουλου σε κτύπημα πέναλτυ «έκλεψε την παράστασι» στον αγώνα Παναθηναϊκού-Αιγάλεω (2-0) και ίσως χάρισε την νίκη στον ΠΑΟ αφού εκείνη τη στιγμή δεν είχε σημειωθή ακόμη γκολ και στην συνέχεια το Αιγάλεω απέδειξε με το πραγματικά θαυμάσιο παιχνίδι του ότι εδικαιούτο τουλάχιστον της ισοπαλίας […].
Στο 7′ ο διαιτητής Μανιάκης κατελόγισε πέναλτυ υπέρ του Αιγάλεω σε μία ανατροπή του Βενέτη από τον Καψή. […]
Το πέναλτυ αυτό έδωσε την ευκαιρία στους φίλους του Παναθηναϊκού να ζήσουν μία από τις συγκλονιστικώτερες ποδοσφαιρικές στιγμές, με την διπλή φανταστική απόκρουσι που έκανε ο Τάκης Οικονομόπουλος.
Το πέναλτυ ήταν καλοτραβηγμένο αλλά ο βετεράνος γκολκήπερ του Παναθηναϊκού πετάχτηκε σαν ελατήριο στην γωνία και απέκρουσε, χωρίς να συγκρατήσει την μπάλλα.
Και ενώ όλοι είχαν μείνει εκστατικοί από αυτό που είδαν επηκολούθησε νέα απόκρουσι του Οικονομόπουλου πολύ πιο δύσκολη και θεαματική από την πρώτη.
Όπως ερχόταν ο Μητρόπουλος βρήκε την μπάλλα στο κεφάλι και την έστειλε στην κενή εστία, έτοιμος να πανηγυρίση, αφού ο γκολκήπερ ήταν ακόμη πεσμένος στο έδαφος. Ο θαυμασμός όμως έγινε δέος την ίδια στιγμή όταν ο Οικονομόπουλος πετάχτηκε πάλι και απέκρουσε σε κόρνερ.
Ήταν μία απόκρουσι που θα μείνει βαθειά χαραγμένη στη μνήμη των 12.000 θεατών που παρηκολούθησαν τον αγώνα».
Ο Τάκης Οικονομόπουλος γεννήθηκε στις 19/10/1943 και υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες τερματοφύλακες, διαχρονικά. Έχει μείνει γνωστός με την προσωνυμία «το πουλί», λόγω των εντυπωσιακών του εκτινάξεων. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία στις αλάνες και το 1959 σε ηλικία 16 ετών πήγε στην Α.Ε. Καλλιθέας. Εκεί έπαιξε λίγους μόλις μήνες, όταν τον απέκτησε ο Απόλλων Αθηνών. Το 1962 πήγε στην Προοδευτική και το 1963 στον Παναθηναϊκό, όπου επί 13 συνεχή έτη υπήρξε ο βασικός του τερματοφύλακας. Το 1965 έκανε ένα μεγάλο ρεκόρ, διατηρώντας την εστία του ανέπαφη για 1.088 αγωνιστικά λεπτά, από τις 17 Ιανουαρίου μέχρι και τις 9 Μαΐου. Το 1976 μετακόμισε προσωρινά στην Παναχαϊκή, με τα χρώματα της οποίας αγωνίστηκε ένα χρόνο, σημειώνοντας 25 συμμετοχές. Το 1977 γύρισε στον Απόλλωνα Αθηνών, με την φανέλα του οποίου έκλεισε την καριέρα του το 1979. Χρίσθηκε 25 φορές διεθνής. Στέφθηκε πρωταθλητής Ελλάδας 5 φορές (1964, 1965, 1969, 1970, 1972) κι άλλες 2 Κυπελλούχος (1967, 1969), ενώ έπαιξε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1971 με τον Παναθηναϊκό.
Τρελοποδόσφαιρο 