Τρελοποδόσφαιρο

Ανάμεσα στα, πάρα πολλά και πολύ σπουδαία, κατορθώματα του Γκαμπριέλ Μπατιστούτα στα γήπεδα ξεχωριστή θέση κατέχουν δύο χατ-τρικ που σημείωσε.

Τις εν λόγω δύο τριάδες γκολ ο μεγάλος Αργεντινός στράικερ τις πέτυχε στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1994 και του 1998 και είναι σημαντικές διότι τον κάνουν τον μοναδικό, μέχρι σήμερα, ποδοσφαιριστή που σκόραρε χατ-τρικ σε δύο διαφορετικές διοργανώσεις Μουντιάλ!

Ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα

Συνολικά, οι παίκτες που έχουν βάλει δύο χατ-τρικ σε Παγκόσμιο Κύπελλο είναι τέσσερις, ο Μπατιστούτα και οι Σάντορ Κότσις, Ζιστ Φοντέν και Γκερντ Μίλερ. Ωστόσο, οι τρεις πρώτοι σκόραραν τα χατ-τρικ τους σε ένα τουρνουά (σ.σ. ο Ούγγρος το 1954, ο Γάλλος το 1958 και ο Γερμανός το 1970), ενώ ο «Μπατιγκόλ», σε δύο.

Πάντως, το ενδιαφέρον των δύο ιστορικών χατ-τρικ του Μπατιστούτα δεν σταματά εδώ. Βλέπετε, τα συνοδεύει μία σειρά απίστευτων, μα αληθινών, συμπτώσεων, οι οποίες πρέπει να επισημανθούν!

Ο άλλοτε άσος των Νιούελς Ολντ Μπόις, Ρίβερ Πλέιτ, Μπόκα Τζούνιορς, Φιορεντίνα, Ρόμα και Ίντερ σκόραρε και τα δύο χατ-τρικ του την 21η Ιουνίου, εναντίον ομάδων που έκαναν το ντεμπούτο τους σε Παγκόσμιο Κύπελλο: το 1994 «φόρτωσε» με γκολ την εστία της… Ελλάδας και το 1998 εκείνη της Τζαμάικας! Επίσης, σε αμφότερες τις περιπτώσεις ο Μπατιστούτα συμπλήρωσε το χατ-τρικ του ευστοχώντας σε εκτέλεση πέναλτι!

Ο Ολλανδός αμυντικός Έρνι Μπραντς κατέχει ένα ασυνήθιστο, αλλά οπωσδήποτε μοναδικό, ρεκόρ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου!

Είναι, μέχρι και σήμερα, ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έχει σκοράρει και για τις δύο ομάδες στον ίδιο αγώνα στην κορυφαία διοργάνωση εθνικών ομάδων του πλανήτη.

Ο άλλοτε άσος των Ντε Γκράαφσαπ, Αϊντχόφεν, Ρόντα, Μάαστριχτ και Γκέρμιναλ ήταν βασικός στην ομάδα των Ολλανδών που έλαβε μέρος στο Μουντιάλ του 1978.

Την 21η Ιουνίου του 1978, στον τελευταίο αγώνα της β’ φάσης μεταξύ Ιταλίας και Ολλανδίας, ο οποίος επί της ουσίας είχε χαρακτήρα ημιτελικού, ο Μπραντς άνοιξε το σκορ στο 19ο λεπτό με αυτογκόλ, αλλά στο 49ο λεπτό, με εκπληκτικό σουτ έξω από την περιοχή, έκανε το 1-1 για τους «οράνιε», παίρνοντας το… αίμα του πίσω για το νωρίτερο λάθος του!

Εν τέλει, η ολλανδική ομάδα επικράτησε σε εκείνο το παιχνίδι με 2-1, χάρη σε ένα, ακόμη πιο όμορφο από του Μπραντς, γκολ που σημείωσε ο, μετέπειτα προπονητής των Πανηλειακού και ΠΑΟΚ, Άρι Χάαν!

Οι Ολλανδοί τερμάτισαν πρώτοι στον όμιλό τους και πέρασαν στον τελικό της διοργάνωσης, όπου ωστόσο έχασαν το Κύπελλο από τους, αμφιτρύωνες, Αργεντινούς (1-3).

Στη μεγάλη ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου έχουν μπει πολλά γκολ με σουτ, πέναλτι, κεφαλιά, ανάποδο ψαλίδι, βολέ, κλπ, αλλά μόνο ένα με… απ’ ευθείας εκτέλεση κόρνερ!

Σκόρερ του ξεχωριστού αυτού τέρματος, ο Κολομβιανός μέσος Μάρκος Κολ, ο οποίος μάλιστα δεν το πέτυχε εναντίον… όποιου κι όποιου τερματοφύλακα!

Ας τα πάρουμε όμως απ’ την αρχή.

Στις 3 Ιουνίου 1962 η Κολομβία αντιμετώπισε την Σοβιετική Ένωση, στο πλαίσιο της 2ης αγωνιστικής του πρώτου ομίλου του Μουντιάλ εκείνης της χρονιάς (που διεξήχθη στη Χιλή).

Στο 68ο λεπτό της αναμέτρησης, λοιπόν, κι ενώ το σκορ ήταν 4-1 υπέρ της ευρωπαϊκής ομάδας, ο Κολ ανέλαβε να εκτελέσει ένα κόρνερ από αριστερά. Προς γενική έκπληξη, σούταρε τη μπάλα κατ’ ευθείαν προς την εστία, την οποία υπερασπιζόταν ο κατά πολλούς κορυφαίος γκολκίπερ στην ιστορία του ποδοσφαίρου, Λεβ Γιασίν!

Ακριβώς μπροστά από τον Γιασίν βρισκόταν ο αμυντικός Βαλέρι Βορονίν, που βλέποντας τη μπάλα να έρχεται κατά πάνω του, και νομίζοντας ότι ο πορτιέρε του είχε καλύψει τη γωνία, παραμέρισε δίχως να τη διώξει.

Έλα όμως που ο Γιασίν δεν βρισκόταν στο σωστό σημείο και δεν κατάφερε να μπλοκάρει τη μπάλα (παρότι εκείνη είχε μικρή ταχύτητα)! Το πρώτο και μοναδικό μέχρι και τις μέρες μας γκολ από απ’ ευθείας εκτέλεση κόρνερ στην ιστορία του Μουντιάλ ήταν γεγονός!

Ο ίδιος ο Κολ ισχυρίστηκε, χρόνια αργότερα, ότι πράγματι είχε στο μυαλό του να σκοράρει όταν εκτελούσε εκείνο το κόρνερ, καθώς οι συμπαίκτες του ήταν πολύ κοντύτεροι των αντιπάλων τους κι έτσι δεν είχε νόημα να «γεμίσει» στην περιοχή. Ό,τι κι αν ήθελε να κάνει, πάντως, έγραψε ιστορία!

Πρέπει, δε, να αναφερθεί, ότι το γκολ του… αφύπνισε τους Κολομβιανούς, οι οποίοι στη συνέχεια βρήκαν άλλες δύο φορές τον δρόμο προς τα δίχτυα, αποσπώντας εν τέλει ισοπαλία, 4-4, από την πανίσχυρη αντίπαλό τους! Αυτός ο βαθμός, βέβαια, δεν έφθασε εν τέλει για να τους χαρίσει την πρόκριση, αλλά ήταν, όπως και να το κάνουμε, μεγάλη επιτυχία.

Και κάτι ακόμα: μετά από εκείνο το απίθανο τέρμα του ο Μάρκος Κολ έλαβε το παρατσούκλι «El Olimpico», διότι στη Λατινική Αμερική olimpico (σ.σ. «ολυμπιακό») αποκαλείται, ακριβώς, το γκολ που μπαίνει με απ’ ευθείας εκτέλεση κόρνερ!

Μία από τις στιγμές που πέρασαν στη μεγάλη και πλούσια ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν αφορούσε σε κάποιο γκολ ή κάποια διαιτητική απόφαση ή κάποια απόκρουση τερματοφύλακα ή κάποια ωραία ενέργεια ενός παίκτη, αλλά σε μία… αλλαγή!

Στις 24 Ιουνίου 1994, με τον ήλιο να ψήνει ό,τι αγγίζει στο «Σίτρους Μπόουλ» του Ορλάντο, η Ιρλανδία αντιμετώπιζε το Μεξικό, στο πλαίσιο του «τρελού» ομίλου του Μουντιάλ των ΗΠΑ και, στο 67′, βρισκόταν πίσω στο σκορ με 0-2.

Σε εκείνο το χρονικό σημείο ο επιθετικός των Ιρλανδών, Τζον Όλντριτζ, ήταν έτοιμος να περάσει στο ματς ως αλλαγή, στη θέση του Τόμι Κόιν.

Ωστόσο, για κάποιο λόγο, η αλλαγή καθυστερούσε. Τότε, τόσο ο Όλντριτζ όσο και ο προπονητής της ιρλανδικής ομάδας, Τζάκι Τσάρλτον, θεωρώντας υπεύθυνους τους διαιτητές για την καθυστέρηση στην πραγματοποίηση της αλλαγής, τα… πήραν κρανίο και αντέδρασαν πολύ βίαια!

Άρχισαν να εκτοξεύουν απρεπέστατες (για να το πούμε κομψά) εκφράσεις, ενώ ο 35χρονος τότε ποδοσφαιριστής πήγε και να επιτεθεί στον 4ο διαιτητή καθώς και σε έναν εκπρόσωπο της (διοργανώτριας του Μουντιάλ) FIFA! Δυστυχώς για τους δύο τσαντίλες, η κάμερα βρισκόταν εκεί και απαθανάτισε το στιγμιότυπο, με τα βρισίδια τους να φτάνουν στα αυτιά χιλιάδων τηλεθεατών!

Εν τέλει, λίγη ώρα μετά το επεισόδιο, ο Όλντριτζ μπήκε στον αγώνα ενώ, έξι λεπτά αργότερα, κατάφερε και να σκοράρει, μειώνοντας σε 1-2, το οποίο έμελλε να είναι και το τελικό σκορ της συνάντησης.

Αφού το ματς έληξε η FIFA τιμώρησε τόσο τον Τσάρλτον όσο και τον Όλντριτζ για τη συμπεριφορά τους. Αμφότεροι, πάντως, λίγο νοιάστηκαν για αυτό, καθώς η ομάδα τους πέρασε στους «16» της διοργάνωσης και, μάλιστα, ακριβώς χάρη στο τέρμα που σημείωσε κόντρα στους Μεξικανούς ο άσος της Τρανμίρ! Τι συνέβη ακριβώς; Μετά το τέλος της φάσης των ομίλων όλες οι ομάδες του γκρουπ, Ιταλία, Μεξικό, Νορβηγία και Ιρλανδία, είχαν τους ίδιους βαθμούς και την ίδια διαφορά τερμάτων (σ.σ. αυτά ήταν τα δύο πρώτα κριτήρια σε περίπτωση ισοβαθμίας), αλλά οι Ιρλανδοί είχαν περισσότερα γκολ από τους Νορβηγούς (2-2 αντί 1-1) και έτσι τους έθεσαν νοκ άουτ και πήραν αυτοί το «πάσο» για τον επόμενο γύρο!

Για 76 ολόκληρα χρόνια, η απάντηση στην ερώτηση του τίτλου αυτού του άρθρου ήταν… λάθος!

Κάλλιο αργά, παρά ποτέ, όμως. Έστω κι αν πήρε τόσο χρόνο, ο σκόρερ του πρώτου χατ-τρικ στην ιστορία της μεγαλύτερης διοργάνωσης εθνικών ομάδων του κόσμου βρέθηκε, τελικά!

Στις 17 Ιουλίου 1930, στο πλαίσιο της 2ης αγωνιστικής των ομίλων του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου της ιστορίας το οποίο έγινε στην Ουρουγουάη, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής συνέτριψαν με 3-0 την Παραγουάη για το 4ο γκρουπ. Το σκορ άνοιξε στο 10’ ο επιθετικός, Μπερτ Πάτενοντ. Ο ίδιος παίκτης «έγραψε» το 2-0 στο 15’ και στο 50’ διαμόρφωσε το τελικό αποτέλεσμα, σημειώνοντας το πρώτο χατ-τρικ στην ιστορία της κορυφαίας διοργάνωσης εθνικών ομάδων του κόσμου!

Δύο μέρες μετά, στις 19 Ιουλίου, μπήκε το δεύτερο, ιστορικά, χατ-τρικ του Μουντιάλ. Η Αργεντινή διέλυσε με 6-3 το Μεξικό, για την 3η αγωνιστική του 1ου ομίλου και για τους νικητές έβαλε τρία γκολ (8’, 17’, 80’) ο κεντρικός επιθετικός, Γκιγέρμο Στάμπιλε, ένας πραγματικός θρύλος του ποδοσφαίρου της χώρας των γκαούτσος (ο οποίος, μάλιστα, κατά σύμπτωση, την ημέρα εκείνη έκανε το ντεμπούτο του στην «αλμπισελέστε»!).

Άρα; Ποιος σκόραρε το πρώτο χατ-τρικ του Παγκοσμίου Κυπέλλου; Ο Πάτενοντ, έτσι δεν είναι; Μην βιάζεστε…

Ο Μπερτ Πάτενοντ

Υπήρχε διχογνωμία, ή μάλλον… τριχογνωμία (συγχωρέστε μας τον φρικτό νεολογισμό), όσον αφορά στο ποιος σκόραρε το δεύτερο γκολ των Αμερικανών στο παιχνίδι τους με την Παραγουάη. Κατά τον RSSSF, τον διεθνή οργανισμό που συλλέγει στατιστικά στοιχεία για το ποδόσφαιρο, το δεύτερο αμερικανικό γκολ ήταν αυτογκόλ του Παραγουανού, Αουρέλιο Γκονσάλες, σύμφωνα με το επίσημο report του αγώνα από τη FIFA, το εν λόγω τέρμα έβαλε ένας άλλος Αμερικανός επιθετικός, ο Τομ Φλόρι και τέλος, όπως κατέγραψε η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία των ΗΠΑ, το γκολ ήταν του Πάτενοντ.

Όσον αφορά στο χατ-τρικ του Στάμπιλε, εκεί δεν υπήρχε καμία αμφιβολία – ο άλλοτε άσος των Ουρακάν, Τζένοα, Νάπολι και Ρεντ Σταρ Παρισιού ήταν ο σκόρερ όλων των γκολ.

Το ότι δεν υπήρχε συμφωνία ως προς το ποιος σημείωσε το δεύτερο γκολ των ΗΠΑ κόντρα στην Παραγουάη οδήγησε για χρόνια ιστορικούς, δημοσιογράφους, κ.ά. στην ανακήρυξη του Στάμπιλε ως του σκόρερ του πρώτου χατ-τρικ του Μουντιάλ. Ώσπου, το 2006, εβδομήντα έξι ολόκληρα χρόνια μετά τα δύο χατ-τρικ, η FIFA πήρε θέση για το φλέγον θέμα.

Με επίσημη ανακοίνωσή της, η Παγκόσμια Ομοσπονδία ξεκαθάρισε ότι, «χάρη σε μακρά έρευνα και επιβεβαίωση από την ποδοσφαιρική Ομοσπονδία των ΗΠΑ αλλά και αποδεικτικά στοιχεία από διάφορους ιστορικούς και οπαδούς του ποδοσφαίρου», ο Μπερτ Πάτενοντ και όχι ο Γκιγέρμο Στάμπιλε, είναι ο σκόρερ του πρώτου χατ-τρικ του Μουντιάλ. End of story (που θα έλεγαν και οι Αμερικανοί)!

Κι η αλήθεια είναι, ότι είναι αρκετά τα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ του Πάτενοντ. Ο προπονητής των ΗΠΑ στον αγώνα με την Παραγουάη, Βίλφρεντ Κάμινγκς, στην αναφορά που υπέβαλε για το ματς ανέφερε ότι ο Πάτενοντ έβαλε όλα τα γκολ, ενώ το ίδιο υποστήριξαν σε συνεντεύξεις που έδωσαν οι Μπίλι Γκονσάλβες και Τζιμ Μπράουν, συμπαίκτες του Πάτενοντ στο Μουντιάλ του ’30. Κι αν δεν (σας) αρκούν οι αμερικανικές μαρτυρίες, μάθετε ότι συμφωνεί μαζί τους και ο λατινοαμερικανικός Τύπος – η αργεντίνικη εφημερίδα «Λα Πρένσα», στο report της για το επίμαχο παιχνίδι, έγραψε ότι ο Πάτενοντ έβαλε χατ-τρικ συνοδεύοντας την αναφορά της και με σχεδιαγράμματα (!) του πώς μπήκαν τα γκολ κι ακόμη η βραζιλιάνικη «Ο Εστάδιο ντο Σάο Πάουλο» επίσης κατέγραψε τον Πάτενοντ ως σκόρερ όλων των γκολ.

Το μυστήριο λύθηκε, λοιπόν. Ο Μπερτ Πάτενοντ είναι ο σκόρερ του πρώτου χατ-τρικ του Μουντιάλ. Μόνο που αυτήν την μεγάλη τιμή ο ίδιος ποτέ του δεν την χάρηκε, καθώς είχε φύγει από τη ζωή ήδη από το 1974… Όπως είπαμε και παραπάνω, όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ! Έστω και μετά θάνατον, κατάφερε να κερδίσει τη θέση του στην ποδοσφαιρική ιστορία!

Ο Μπέρτραντ «Μπερτ» Πάτενοντ γεννήθηκε το 1909 στο Fall River της Μασαχουσέτης και στην καριέρα του (1928-1936) αγωνίστηκε στις Philadelphia Field Club, J&P Coats, Fall River Marksmen, Newark Americans, Philadelphia German-Americans, St. Louis Central Breweries και Philadelphia Passon. Όπως είπαμε, έπαιζε επιθετικός και ήταν παίκτης ιδιαίτερα παραγωγικός και αποτελεσματικός – πώς αλλιώς να περιγράψει κανείς έναν ποδοσφαιριστή που σκόραρε 170 γκολ σε 174 αναμετρήσεις πρωταθλήματος στη χώρα του;

Την εκτελεστική του δεινότητα, βέβαια, την παρουσίασε και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1930. Εκτός από το ιστορικό του χατ-τρικ εναντίον της Παραγουάης έβαλε ένα ακόμα γκολ, στη νίκη με 3-0 επί του Βελγίου στην πρεμιέρα των ομίλων του τουρνουά και με τα 4 συνολικά τέρματά του αναδείχθηκε πρώτος «κανονιέρης» της αμερικανικής ομάδας. Συνδύασε, δε, την επίδοσή του αυτή με την κατάκτηση της 3ης θέσης, που είναι η καλύτερη των ΗΠΑ στο Μουντιάλ έως και σήμερα!

Τέλος, με τα 4 γκολ του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1930, ο Πάτενοντ ήταν ο πρώτος σκόρερ των ΗΠΑ στην ιστορία της διοργάνωσης έως το 2010, όταν τον ξεπέρασε ο σύγχρονος θρύλος του αμερικανικού ποδοσφαίρου, Λάντον Ντόνοβαν, φθάνοντας τα 5 μουντιαλικά τέρματα. Συνολικά, ο Πάτενοντ έλαβε μέρος σε 4 συναντήσεις των ΗΠΑ και έβαλε 6 γκολ.

Το 1971, τρία χρόνια πριν φύγει από τη ζωή, ο Μπερτ Πάτενοντ, ο σκόρερ του πρώτου χατ-τρικ στην ιστορία του Μουντιάλ, εισήχθη στο Hall of Fame του αμερικανικού ποδοσφαίρου.

Συνέβη στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, που διεξήχθη στα γήπεδα της Ιταλίας.

Η Αργεντινή, η παγκόσμια πρωταθλήτρια και το απόλυτο φαβορί για τη νίκη, έπαιζε με το Καμερούν, το απόλυτο αουτσάιντερ και δύο λεπτά πριν τη λήξη βρισκόταν πίσω στο σκορ με 0-1.

Ο Κλαούντιο Κανίγια, ο επιθετικός και εκ των μεγάλων αστεριών της «αλμπισελέστε», πήρε τη μπάλα λίγο έξω από την περιοχή της ομάδας του και ξεχύθηκε στην αντεπίθεση.

Πέρασε έναν αντίπαλο, πέρασε και δεύτερο και εφορμούσε ακάθεκτος προς την εστία της αφρικανικής ομάδας, όταν δέχθηκε ένα δυνατό χτύπημα!

Όταν συνήλθε, έψαξε να βρει τη νταλίκα με την οποία πίστευε ότι είχε συγκρουστεί. Αυτή, βρισκόταν λίγα μέτρα παραπέρα, φορούσε την πράσινη φανέλα του Καμερούν με τον αριθμό 4 στην πλάτη και ονομαζόταν… Μπέντζαμιν Μασίνγκ!

Ο γιγαντόσωμος κεντρικός αμυντικός των «Αδάμαστων Λιονταριών» έφυγε «σφαίρα» απ’ την περιοχή του βλέποντας τον «σφαιράτο» Κανίγια να πλησιάζει απειλητικά και, κάνοντας ένα από τα θεαματικότερα και συνάμα βιαιότερα τάκλιν της μουντιαλικής ιστορίας, έπεσε με φόρα και δύναμη πάνω του και τον ξάπλωσε στο χορτάρι! Μάλιστα, απ’ τον… υπερβάλλοντα ζήλο, του βγήκε και το παπούτσι!

Βλέποντας και ξαναβλέποντας το βίντεο, έχεις την εντύπωση πως ο Μασίνγκ, εάν είχε βάλει λίγη περισσότερη δύναμη, θα είχε στείλει στην… κερκίδα τον Κανίγια! Περιττό να αναφερθεί ότι ο Καμερουνέζος αποβλήθηκε από τον Γάλλο διαιτητή της αναμέτρησης, Μισέλ Βοτρό.

Πάντως, παρά την απώλεια του Μασίνγκ αλλά και το γεγονός ότι από το 61’ είχαν χάσει με κόκκινη κάρτα και τον μέσο τους, Αντρέ Κανά-Μπιγίκ, οι Καμερουνέζοι άντεξαν και κράτησαν το 1-0 ως το φινάλε, δημιουργώντας μία από τις πιο μεγάλες εκπλήξεις των Μουντιάλ (ενώ στην ίδια διοργάνωση έγιναν και η πρώτη αφρικανική ομάδα που φθάνει ως τους «8» του τουρνουά)!

9 Ιουνίου 2002. Στο στάδιο «Ιντσεόν Μουνχάκ» της Νοτίου Κορέας η Τουρκία αντιμετωπίζει την Κόστα Ρίκα, για την τελική φάση του Μουντιάλ.

Οι γείτονές μας βρίσκονταν μπροστά στο σκορ (χάρη σε τέρμα του Εμρέ) ως το 85′. Σε εκείνο το χρονικό σημείο, οι «τίκος» κέρδισαν ένα φάουλ αρκετά μέτρα μακριά από την περιοχή. Πραγματοποιήθηκε «γέμισμα», έγινε μία κεφαλιά και ένα γύρισμα και η μπάλα πέρασε από όλους και έφθασε στον Ουίνστον Παρκς (που είχε περάσει ως αλλαγή στο 77ο λεπτό του ματς).

Ο 20χρονος τότε Κοσταρικανός επιθετικός είχε ντεμπουτάρει σε ηλικία 17 ετών στην Α’ κατηγορία της χώρας του, με τα χρώματα της Λιμονένσε, της ομάδας της γενέθλιας πόλης του. Κατά τη διάρκεια της διετούς θητείας του στον σύλλογο σκόραρε 12 γκολ σε 49 εμφανίσεις. Θεωρήθηκε τότε σπουδαίο ταλέντο.

Κλήθηκε στα «μικρά» αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα της πατρίδας του και έλαμψε τόσο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παίδων του 1999 όσο και στην αντίστοιχη διοργάνωση των Νέων δύο χρόνια αργότερα. Η ιταλική Ουντινέζε έσπευσε και (καταβάλλοντας λίγα περισσότερα από 2 εκατ. δολάρια στη Λιμονένσε) τον έκανε δικό της!

Πολύ γρήγορα, όμως, τον έδωσε δανεικό στην Άσκολι, για να «ψηθεί». Ο ίδιος συμμετείχε μόνο σε τρεις αναμετρήσεις της «πίκιο», όμως συμπεριελήφθη στην αποστολή της Κόστα Ρίκα για το Μουντιάλ του 2002.

Κι όταν λοιπόν η μπάλα έφθασε στα πόδια του μετά το γύρισμα του συμπαίκτη του, στα τελευταία λεπτά του αγώνα με την Τουρκία, εκείνος με ένα δυνατό αριστερό σουτ την έστειλε στην ανυπεράσπιστη εστία, ισοφαρίζοντας (σ.σ. το 1-1 έμεινε μέχρι τέλους)!

Το γκολ του Ουίνστον Παρκς κόντρα στην Τουρκία:

Αυτό ήταν! Οι «μετοχές» του νεαρού άσου ανέβηκαν χάρη σε αυτό το γκολ (κι ας μην κατόρθωσε η Κόστα Ρίκα να προκριθεί στην επόμενη φάση, αφού κατετάγη τρίτη στον όμιλό της)! Η ρωσική Λοκομοτίβ Μόσχας τότε αγόρασε τα δικαιώματά του (κι ενώ, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, ο παίκτης προτάθηκε τόσο στον ΟΦΗ, στον οποίο εκείνο τον καιρό αγωνιζόταν ο συμπατριώτης του φορ, Ρόναλντ Γκόμεζ, όσο και στην Παναχαϊκή).

Ο διεθνής επιθετικός βρήκε θέση στο αρχικό σχήμα των «σιδηροδρομικών», όμως σταδιακά παροπλίστηκε λόγω των πολλών τραυματισμών που τον ταλαιπωρούσαν. Παραχωρήθηκε δανεικός στη Σατούρν, το 2005 (11 ματς/τρία γκολ) και το ίδιο έτος αποδεσμεύθηκε από την Λοκομοτίβ έχοντας προλάβει να πετύχει 10 τέρματα σε 53 εμφανίσεις.

Επόμενος «σταθμός» του ήταν η τσεχική Σλόβαν Λίμπερετς, στην οποία έμεινε μία σεζόν (17 αγώνες/δύο γκολ). Κατόπιν, επαναπατρίστηκε για χάρη της Αλαχουελένσε σε μία προσπάθεια να ξαναβρεί τη χαμένη φόρμα του. Πράγματι, σημειώνει εννέα τέρματα σε 28 ματς και ξαναφεύγει για την Ευρώπη: γίνεται παίκτης της ρουμανικής Πολιτέκνικα Τιμισοάρα. Πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής (59 παιχνίδια) και έστειλε τη μπάλα επτά φορές στα αντίπαλα δίχτυα.

Το καλοκαίρι του 2010 παραχωρήθηκε δανεικός στην Καζάρ Λενκοράν του… Αζερμπαϊτζάν. Κατόρθωσε πάντως να αναδειχθεί σε τοπ-σκόρερ της ομάδας εκείνη την αγωνιστική περίοδο, πανηγυρίζοντας παράλληλα κατά τη διάρκειά της την κατάκτηση του εγχώριου Κυπέλλου!

Λίγους μήνες αργότερα, μεταγράφηκε στην (επίσης αζερική) FC Μπακού, στην οποία συμπαίκτες του ήταν δύο… «δικοί μας»: ο άλλοτε φορ του Εργοτέλη, Μάρις Βερπακόφσκις και ο τέως μεσοεπιθετικός των Εργοτέλη και Άρη, Ντεϊβίντας Τσεσνάουσκις! Σε 30 αγώνες, έβαλε 9 γκολ και χάρηκε για δεύτερη φορά το Κύπελλο Αζερμπαϊτζάν.

Έπειτα, ο Παρκς φόρεσε, διαδοχικά, τις φανέλες των Ουρουγουάι Κορονάδο, Λιμονένσε και Σάντος Ντε Γουάπιλες της πατρίδας του, κλείνοντας την καριέρα του στην τελευταία το 2016.

Ο Ουίνστον Παρκς, τέλος, χρίστηκε 27 φορές διεθνής και σημείωσε έξι τέρματα.

Ήταν η 19η του Ιουνίου του 1994 και ο αγώνας μεταξύ Μεξικού και Νορβηγίας για τον «τρελό» 5ο όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου εκείνης της χρονιάς μόλις είχε τελειώσει (με νίκη της σκανδιναβικής ομάδας με σκορ 1-0).

Δευτερόλεπτα μετά τη λήξη, οι τερματοφύλακες των δύο αντιπάλων, Έρικ Τόρστβεντ (Νορβηγίας) και Χόρχε Κάμπος (Μεξικού), συναντιούνται στον αγωνιστικό χώρο κατά την αποχώρηση για τα αποδυτήρια και αποφασίζουν να ανταλλάξουν φανέλες.

Μόνο που η εμφάνιση που φορούσε ο Λατινοαμερικανός πορτιέρε ήταν εντελώς έξω από τα συνηθισμένα! Δείτε την, σε φωτογραφία του Κάμπος από το ματς με τη Νορβηγία και θα καταλάβετε!

Καμία έκπληξη εδώ! Ο «El Brody», όπως ήταν το παρατσούκλι του, έμεινε στην ιστορία του ποδοσφαίρου όχι μόνο για τα σπουδαία του προσόντα, όχι μόνο για το γεγονός ότι συχνά έπαιζε και… επιθετικός (σκοράροντας αρκετά γκολ!), όχι μόνο για την τεράστια προσφορά του στην Εθνική της πατρίδας του και στους συλλόγους του, αλλά και διότι συνήθιζε να φορά πολύχρωμες φανέλες σαν αυτή που είχε στο παιχνίδι με τους Νορβηγούς, οι οποίες έγιναν, με την πάροδο των ετών, το δικό του σήμα κατατεθέν! Μάλιστα, όπως ο ίδιος αποκάλυψε κάποτε, πολλές από τις εμφανίσεις του τις είχε σχεδιάσει ο ίδιος!

Κρατώντας λοιπόν σφιχτά την… παρδαλή φανέλα του Κάμπος, ο Τόρστβεντ, όλο χαρά, είπε μία από τις πιο ιστορικές φράσεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων: «Έψαχνα για πολύ καιρό κουρτίνες για την κουζίνα μου! Επιτέλους, τις βρήκα!».

Απίστευτοι, ο Κάμπος (για τη φανέλα) και ο Τόρστβεντ (για την ατάκα)!

Ο Χόρχε Κάμπος γεννήθηκε το 1966 στο Ακαπούλκο, μερικούς χρωματικούς συνδυασμούς του οποίου χρησιμοποίησε αργότερα όταν σχεδίαζε τις φανταχτερές του φανέλες! Αγωνίστηκε από το 1988 ως το 2004, στις UNAM (τρεις θητείες), Ατλάντε (δύο θητείες), Λος Άντζελες Γκάλαξι, Κρουζ Αζούλ, Σικάγο Φάιερ, Τίγκρες UANL και Πουέμπλα, συμμετέχοντας σε περισσότερους από 400 αγώνες και σκοράροντας 35 γκολ. Πήρε δύο πρωταθλήματα Μεξικού, ένα πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο ΗΠΑ και ένα Τσάμπιονς Λιγκ της ζώνης Βορείου-Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής. Στην Εθνική Μεξικού είχε 130 παρουσίες και πανηγύρισε δύο Γκολντ Καπ (το αντίστοιχο του Euro για τη ζώνη Βορείου-Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής) το 1993 και το 1996 και ένα Κύπελλο Συνομοσπονδιών, το 1999. Τέλος, έλαβε μέρος σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, το 1994 και το 1998 (ενώ ήταν στην αποστολή του Μεξικού και στο Μουντιάλ του 2002, χωρίς όμως συμμετοχή).

Συνέβη στο Μουντιάλ του 1978, στην Αργεντινή. Το Περού και η Πολωνία, που εκείνον τον καιρό διέθεταν, στ’ αλήθεια, πολύ σπουδαίες ομάδες, διασταύρωναν τα ξίφη τους στην Μεντόσα.

Στις τελευταίες στιγμές του αγώνα, με τους Ευρωπαίους να βρίσκονται μπροστά στο σκορ με 1-0 (65′ Αντρέι Σάρμαχ), ο τερματοφύλακας των Λατινοαμερικάνων, Ραμόν Κιρόγα, παρατηρήθηκε με κίτρινη κάρτα.

Λεπτομέρεια: βρισκόταν στο αντίπαλο μισό του γηπέδου, περίπου 50-60 μέτρα… μακριά από την εστία του!

Ο Ραμόν Κιρόγα

Τι είχε συμβεί; Ο Κιρόγα, ο «Τρελός», όπως τον αποκαλούσαν, αποφάσισε να αφήσει την εστία του και να βγει στην επίθεση για να βοηθήσει τους συμπαίκτες του να ισοφαρίσουν. Η ομάδα του, όμως, έχασε τη μπάλα, την οποία απέσπασε το αστέρι των Πολωνών, ο Γκρέγκορζ Λάτο, που ξεχύθηκε στην αντεπίθεση με το περουβιανό τέρμα άδειο!

Τότε, ο Κιρόγα, ευρισκόμενος εκεί που μάλλον θα έπρεπε να είναι τα κεντρικά χαφ του Περού, έκανε ένα τάκλιν σαν του… ράγκμπι, άρπαξε από το σώμα τον Λάτο και τραβώντας τον σταμάτησε την αντεπίθεση της Πολωνίας! Κι αμέσως είδε την κίτρινη κάρτα για αυτό το περίεργο φάουλ του, που ασφαλώς δεν το βλέπει κανείς κάθε μέρα και, παράλληλα, έγινε ο πρώτος (και ως σήμερα ο μόνος) «κίπερ» στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου που «κιτρινίζεται» παρότι βρισκόταν στο αντίπαλο μισό του αγωνιστικού χώρου.

Για την ιστορία, η Πολωνία νίκησε με 1-0.

«Αν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει», λέει ο περίφημος Νόμος του Μέρφι!

Η αλήθεια της τόσο διάσημης αυτής φράσης επιβεβαιώθηκε (και) σε επίπεδο… Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1998 στη Γαλλία! Ποιος ήταν ο… γκαντέμης σε αυτήν την περίπτωση; Η Εθνική ομάδα της Νότιας Αφρικής!

Εκείνη τη χρονιά οι «μπαφάνα μπαφάνα» συμμετείχαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους στο Μουντιάλ και στην αποστολή τους για τη διοργάνωση, ως τρίτη επιλογή για τη θέση του τερματοφύλακα πίσω από τους Χανς Φονκ και Μπράιαν Μπαλόγι, είχαν τον Αντρέ Αρέντσε.

Πριν αρχίσουν οι αγώνες, όμως, ο Αρέντσε τραυματίστηκε και βγήκε νοκ άουτ! Στη θέση του κλήθηκε ο Πολ Έβανς. Ο τελευταίος, λίγα 24ωρα αφότου ενσωματώθηκε στην αποστολή… τραυματίστηκε και τέθηκε κι εκείνος εκτός πλάνων του προπονητή των Νοτιοαφρικανών, του Γάλλου Φιλίπ Τρουσιέ!

Απεγνωσμένος, ο Τρουσιέ κάλεσε έναν ακόμη γκολκίπερ, τον Σάιμον Γκοπάνε, μήπως και κατάφερνε επιτέλους να συμπληρώσει την αποστολή του! Ευτυχώς, ο Γκοπάνε αποδείχθηκε πιο… τυχερός από τους Αρέντσε και Έβανς, δεν αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα και ενίσχυσε τη νοτιοαφρικανική ομάδα, βλέποντας από τον πάγκο τα παιχνίδια της στα γαλλικά γήπεδα.

Κάτι μας λέει ότι ο Τρουσιέ έκανε καιρό να ξεχάσει αυτήν την… επίθεση γκαντεμιάς που δέχθηκαν ο ίδιος και η ομάδα του εκείνο το καλοκαίρι στη Γαλλία!

Να υπενθυμιστεί, ότι σε εκείνο το Μουντιάλ η Νότια Αφρική είχε στο κέντρο της άμυνάς της τον πρώην παίκτη των Ιωνικού, ΟΦΗ και άλλοτε αθλητικό διευθυντή του Ολυμπιακού, Πιέρ Ισά!

Η Νότια Αφρική όπως παρατάχθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. Βασικός της τερματοφύλακας, ο Χανς Φονκ. Με το Νο21, ο Πιέρ Ισά!