Τρελοποδόσφαιρο

Την αγωνιστική περίοδο 1978/79 οι οπαδοί της Ρεάλ Μαδρίτης «χόρτασαν» ισοπαλίες στο πρωτάθλημα!

Η Πριμέρα Ντιβισιόν είχε, τότε, 34 αγωνιστικές και η «Βασίλισσα» αναδείχθηκε ισόπαλη, ούτε λίγο ούτε πολύ, στις 15 από αυτές.

Η επίδοση αυτή αποτελεί ρεκόρ για τους «μερένγκες», αφού ποτέ άλλοτε δεν «έφεραν» τόσα πολλά «Χ» στη λίγκα!

Η ομάδα της Ρεάλ τη χρονιά 1978/79

Πάντως, παρά τον μεγάλο αριθμό των ισοπαλιών της εκείνη τη σεζόν η Ρεάλ κέρδισε εν τέλει τον τίτλο, που ήταν ο 19ος στην ιστορία της (και δεύτερος σερί). Η ομάδα της ισπανικής πρωτεύουσας συγκέντρωσε 47 βαθμούς, τέσσερις περισσότερους από τη δεύτερη, Σπόρτινγκ Χιχόν και έξι από τις Ατλέτικο Μαδρίτης και Ρεάλ Σοσιεδάδ.

Τα ηνία της Ρεάλ στο εν λόγω πρωτάθλημα είχε ο Ισπανός παλαίμαχος μέσος της, Λουίς Μολόβνι, ενώ ο πρώτος σκόρερ της ήταν ο θρυλικός επιθετικός, Κάρλος Αλόνσο Σαντιγιάνα, με 18 γκολ.

Δείτε όλα τα αποτελέσματα της Ρεάλ Μαδρίτης στη σεζόν 1978/79, εδώ.

Μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα σύμπτωση συνοδεύει το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, το οποίο παίχθηκε από το 1960 έως το 1999, όταν και συγχωνεύθηκε με το Κύπελλο UEFA.

Τόσο στο εναρκτήριο όσο και στο τελευταίο παιχνίδι της σπουδαίας αυτής διοργάνωσης έβαλε γκολ ένας Τσέχος ποδοσφαιριστής!

Το πρώτο ματς στην ιστορία του Κυπέλλου Κυπελλούχων ήταν αυτό μεταξύ της, ανατολικογερμανικής, Φόρβαρτς Βερολίνου και της, τσεχοσλοβακικής, Ρούντα Χβέζντα (Ερυθρός Αστέρας) Μπρνο και έγινε την 1η Αυγούστου 1960.

Οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν 2-0 στο 48′ (42′ Κόλε, 48′ Νέλντνερ), όμως στο 77′ οι φιλοξενούμενοι μείωσαν, με τον Τσέχο Βλάστιμιλ Μπούμπνικ, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, έπαιζε και… χόκεϊ επί πάγου! Το 2-1 έμεινε ως το τέλος και, για την ιστορία, στη ρεβάνς οι Τσεχοσλοβάκοι νίκησαν με 2-0 και προκρίθηκαν (με τον Μπούμπνικ να βάζει άλλο ένα γκολ).

Ο Βλάστιμιλ Μπούμπνικ

Ο τελευταίος αγώνας του Κυπέλλου Κυπελλούχων, τώρα, ήταν, φυσικά, ο τελικός της τελευταίας διοργάνωσης, ο οποίος διεξήχθη στις 19/5/1999 στο «Βίλα Παρκ» του Μπέρμιγχαμ, με τη Λάτσιο των Πάβελ Νέντβεντ, Αλεσάντρο Νέστα, Κριστιάν «Μπόμπο» Βιέρι αλλά και του δικού μας (αργότερα) Σέρζιο Κονσεϊσάο και τη Μαγιόρκα των δικών μας (αργότερα) Αριέλ Ιμπαγάσα, Ντάνι Γκαρθία Λάρα και Έκτορ Κούπερ (στον πάγκο) να «μονομαχούν» για το τρόπαιο.

Οι «λατσιάλι» άνοιξαν το σκορ στο 7′ με τον Βιέρι, αλλά η σκληροτράχηλη ομάδα των Βαλεαρίδων Νήσων έφερε την αναμέτρηση στα ίσα στο 11′, με τον Ντάνι Γκαρθία Λάρα.

Τα λεπτά κυλούσαν και το 1-1 παρέμενε, ώσπου φθάσαμε στο 81′. Τότε, ο 24χρονος Τσέχος μέσος της Λάτσιο, ο Νέντβεντ, που θεωρούνταν τότε ανατέλλον άστρο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, με όμορφο σουτ εκτός περιοχής «έγραψε» το 2-1, το οποίο δεν άλλαξε ως το τελευταίο σφύριγμα του Αυστριακού διαιτητή, Γκίντερ Μπένκε.

Στο πλαίσιο του σχεδιασμού της συμμετοχής τους στο πρωτάθλημα της Α’ κατηγορίας της Αγγλίας της σεζόν 1986/87 οι διοικούντες τη Μάντσεστερ Σίτι έκριναν ότι στα πλάνα τους δεν «χωρούσε» ο τερματοφύλακας, Έρικ Νίξον (Eric Nixon).

Ο Έρικ Νίξον

Έτσι, αποφάσισαν ο 23χρονος, τότε, άσος να δοθεί δανεικός, για να μην «πιάνει» θέση στο ρόστερ της ομάδας μα και για να πάρει παιχνίδια στα πόδια του. Πράγματι, τον Αύγουστο τον έστειλαν στη Γουλβς, η οποία συμμετείχε στην 4η κατηγορία. Στους «λύκους» ο νεαρός παίκτης «έγραψε» 16 συμμετοχές στο πρωτάθλημα προτού, τον Νοέμβριο, αποχωρήσει.

Ωστόσο, δεν γύρισε στη Σίτι αλλά δόθηκε εκ νέου δανεικός, αυτή τη φορά στη Μπράντφορντ, η οποία έπαιζε στη 2η κατηγορία. Η τεχνική ηγεσία των «Bantams» δεν χρησιμοποίησε πολύ τον Νίξον, μόνο σε 3 αγώνες για το πρωτάθλημα.

Τον Δεκέμβριο ο υψηλόσωμος (σ.σ. 1,93 μ.) ποδοσφαιριστής έφυγε από τη Μπράντφορντ μα και πάλι πήγε δανεικός σε άλλη ομάδα, τη Σαουθάμπτον, που μετείχε στην 1η κατηγορία. Πρόλαβε να παίξει σε 4 συναντήσεις των «Αγίων» για τη λίγκα και τον Ιανουάριο του ’87 αποτέλεσε παρελθόν, για να… ξαναδοθεί δανεικός, σε αυτήν την περίπτωση στην Καρλάιλ της 3ης κατηγορίας, όπου του έδειξαν, όπως φαίνεται, περισσότερη εμπιστοσύνη, αν κρίνουμε από τις 16 παρουσίες του κάτω από τα δοκάρια του συλλόγου στο οικείο πρωτάθλημα.

Τη στιγμή που φορούσε τα γάντια της Καρλάιλ κι έμπαινε στο γήπεδο ο Νίξον δημιουργούσε ένα απίθανο ρεκόρ: γινόταν ο πρώτος παίκτης στα χρονικά που αγωνιζόταν και στις 4 κατηγορίες του αγγλικού ποδοσφαίρου μέσα στην ίδια σεζόν!

Μάλιστα, πρέπει να αναφερθεί ότι εκτός από τις παραπάνω 4 ομάδες εκείνη τη χρονιά ο Νίξον έπαιξε λίγο και στη… Σίτι και, συγκεκριμένα, σε 5 αναμετρήσεις της (στο τέλος του πρωταθλήματος)! Για την ιστορία, ο βασικός «κίπερ» των «πολιτών» της εν λόγω αγωνιστικής περιόδου ήταν ο Πέρι Σάκλινγκ (Perry Suckling), με 44 συμμετοχές.

Ο Έρικ Νίξον

Πάντως, ο Νίξον δεν είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έχει το ρεκόρ αυτό, καθώς τη σεζόν 2000/01 τον «ισοφάρισε» ο επιθετικός Τόνι Κότι (Tony Cottee). Ο 35χρονος τότε διεθνής Άγγλος στράικερ ξεκίνησε τη χρονιά στη Λέστερ της Πρέμιερ Λιγκ, συνέχισε στη Νόριτς της 1ης κατηγορίας, ακολούθως μεταπήδησε στη Μπαρνέτ της 3ης κατηγορίας (όπου είχε μάλιστα καθήκοντα παίκτη/προπονητή) και έπειτα εντάχθηκε στη Μίλγουολ της 2ης κατηγορίας.

Ο Έρικ Νίξον γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1962 στο Μάντσεστερ και η σταδιοδρομία του ήταν μακρά και γεμάτη… δανεισμούς! Μικρός του άρεσε η επίθεση, αλλά ανακάλυψε ότι τα πήγαινε πολύ καλά ως τερματοφύλακας και έμεινε σε αυτή τη θέση.

Ξεκίνησε στην ερασιτεχνική Κέρζον Άστον και τον Δεκέμβριο του 1983 μετακινήθηκε στη Μάντσεστερ Σίτι, στην οποία έμεινε ως το 1988 συμπληρώνοντας 58 συμμετοχές. Εκτός από τους 4 προαναφερθέντες δανεισμούς του κατέγραψε έναν ακόμη, το 1988, στην Τρανμίρ.

Η τελευταία, τον Ιούλιο του 1988, επέλεξε να αγοράσει τα δικαιώματά του και τον κράτησε. Ο ταλαντούχος άσος βρήκε στους Ρόβερς την… Ιθάκη του αφού έμεινε στη δύναμή τους ως το 1997, βοηθώντας τους να κερδίσουν 2 ανόδους (το 1989 στην 3η κατηγορία και το 1991 στη 2η), ενώ διετέλεσε και αρχηγός τους.

Ο Νίξον στην Τρανμίρ

Το έτος 1996 ξαναγύρισε… 10 χρόνια πίσω, αφού η Τρανμίρ τον δάνεισε τον Ιανουάριο στη Ρέντινγκ, τον Φεβρουάριο στη Μπλάκπουλ και τον Σεπτέμβριο στη Μπράντφορντ! Τελικά τον Αύγουστο του 1997 έφυγε και πήγε στη Στόκπορτ, στην οποία έπαιξε 19 μήνες και ήταν βασικός για ένα διάστημα – τον Αύγουστο του 1998 δόθηκε δανεικός στη Γουίγκαν, η οποία τον αγόρασε τον Μάρτιο του 1999. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους ωστόσο επέστρεψε στην Τρανμίρ, εκτελώντας παράλληλα καθήκοντα γυμναστή τερματοφυλάκων σε… part time βάση!

Το 2001 πήγε δανεικός στην Κιντερμίνστερ, το καλοκαίρι του 2003 έμεινε ελεύθερος και μεταγράφηκε στη Σέφιλντ Γουένσντεϊ, όπου επίσης είχε και τον ρόλο του προπονητή τερματοφυλάκων. Το 2004 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση και αφοσιώθηκε στο να προπονεί γκολκίπερς, δραστηριότητα με την οποία καταπιάνεται ως σήμερα (σ.σ. έχει δουλέψει σε Τρανμίρ, Τσέστερφιλντ και Φλίτγουντ Τάουν).

Με την Τρανμίρ, που είναι η ομάδα στην οποία κάθισε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, κατέγραψε 446 συμμετοχές. Επίσης, την 21η Σεπτεμβρίου του 2002 έγινε, σε ηλικία 39 χρόνων και 352 ημερών, ο γηραιότερος παίκτης που αγωνίστηκε με τη φανέλα της, αλλά το ρεκόρ του καταρρίφθηκε τα επόμενα χρόνια από τον Τζαμαϊκανό αμυντικό, Ίαν Γκούντισον.

Έχει γράψει και την αυτοβιογραφία του ο θρυλικός Έρικ!

Σαν σήμερα το 1996 ο Παναθηναϊκός κατέγραψε ένα από τα… χειρότερα ρεκόρ ολόκληρης της ιστορίας του!

Το ρεκόρ αυτό δεν είναι, πάντως, αγωνιστικό, αλλά αφορά σε… προσέλευση θεατών σε αγώνα!

Οι «πράσινοι» υποδέχθηκαν εκείνη την ημέρα τη Δόξα Βύρωνα στο ΟΑΚΑ, στον μεταξύ τους επαναληπτικό για τους «16» του Κυπέλλου Ελλάδας, έχοντας κερδίσει με 2-0 το πρώτο ματς.

Λίγο, λοιπόν, το ότι το «τριφύλλι» ήταν με το… ενάμισι πόδι στους «8» πριν καν αρχίσει η ρεβάνς, λίγο το ότι η συνάντηση διεξαγόταν Τετάρτη και μεσημέρι (σ.σ. 14:30 η ώρα έναρξης), λίγο η χαμηλή δυναμικότητα του αντιπάλου (σ.σ. στη Β’ Εθνική έπαιζε τότε η Δόξα), λίγο το… κρύο (Γενάρης μήνας γαρ) και στο Ολυμπιακό Στάδιο διατέθηκαν μόλις 122 εισιτήρια, τα λιγότερα που έχουν «κοπεί» ποτέ σε παιχνίδι του ΠΑΟ στα χρονικά!

Για την ιστορία, ο Παναθηναϊκός, ακριβώς λόγω του αβαντάζ της νίκης του στην πρώτη αναμέτρηση, παρατάχθηκε στον επαναληπτικό με αρκετούς αναπληρωματικούς ποδοσφαιριστές (ένας εκ των οποίων ήταν εκείνος ο… απίθανος Βραζιλιάνος, Ελιομάρ Καρβάλιο, που είχε αποκτηθεί τον Δεκέμβριο του ’95 ως μεγάλο ταλέντο αλλά πέρασε και δεν ακούμπησε από την ομάδα!) όμως έστω κι έτσι νίκησε με 3-1, με γκολ από τους Γιάννη Θωμαΐδη (17′), Γ.Χ. Γεωργιάδη (24′) και Ανδρέα Λαγωνικάκη (63′).

Το γκολ της τιμής για τη Δόξα πέτυχε (στο 32′) ο Μουστάκας.

Οι συνθέσεις των ομάδων:

Παναθηναϊκός: Νικοπολίδης, Μπασινάς, Θεοφύλακτος Νικολαΐδης, Χριστοδούλου, Καπουράνης (77′ Αλεξόπουλος), Μάρκος (77′ Γκούμας), Γ.Χ. Γεωργιάδης (46′ Γιώργος Καφές), Νιόπλιας, Θωμαΐδης, Ελιομάρ Καρβάλιο, Λαγωνικάκης.

Δόξα Βύρωνα: Μαλλιαρίτσης, Ζαμπετάκης, Παπουλίδης, Παντελίδης, Γιούρισιτς, Μήτσος, Μουστάκας, Κωνσταντινίδης (46′ Ντότσης), Ρουσομάνης (57′ Βαταμίδης), Παπαδάκης (79′ Καραμπιμπέρης), Ζυγούρης.