Τρελοποδόσφαιρο

Η τραγική ιστορία του «Τιτς» Έβανς by stokegeo

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1919 βρήκαν τον Ντέιβιντ «Τιτς» Έβανς, το ανερχόμενο αστέρι της Σουόνσι, νεκρό.

Το πτώμα του, μόλις 24 ετών, άνδρα ήταν κάτω από τις εξέδρες του «Βετς Φιλντ», της έδρας των «Κύκνων». Ο λαιμός του ήταν κομμένος. Στο δεξί του χέρι ήταν η λεπίδα με την οποία ο ίδιος είχε δώσει τέλος στην ζωή του.

Έτσι ολοκληρώθηκε η σύντομη ζωή και η καριέρα του «πιο πολλά υποσχόμενου ποδοσφαιριστή της Ουαλίας», όπως τον αποκάλεσαν. Πώς έφθασαν, όμως, τα πράγματα σε αυτό το φρικαλέο φινάλε;

Ο Ντέιβιντ «Τιτς» Έβανς γεννήθηκε στο τέλος του 19ου αιώνα, είτε το 1895 είτε το 1896. Γέννημα-θρέμμα του Κάντοξτον, συνοικίας του Μπάρι της Ουαλίας, ξεχώρισε αγωνιζόμενος στα τοπικά πρωταθλήματα με τις Hannah Street School και Cadoxton Old Boys. Εκεί τον εντόπισε η Μπάρι Τάουν, η μεγάλη ομάδα της πόλης και λίγο αργότερα τον έκανε δικό της – ρόλο στο να στρέψουν οι άνθρωποι των «Linnets» την προσοχή τους σε εκείνον μάλλον έπαιξε και το γεγονός ότι στον τελικό του τοπικού ASRS Cup οι Cadoxton Old Boys κέρδισαν το εξαιρετικό σύνολο που είχε τότε η Μπάρι χάρη και στην δική του θαυμάσια απόδοση!

Ξεσπά, όμως, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Τα επίσημα πρωταθλήματα σταματούν και μόνο φιλικά διεξάγονται. Αυτό δεν εμποδίζει τον ανερχόμενο άσο να διαπρέπει. Η θέση του ήταν «έξω αριστερά», που έλεγαν και οι παλιοί (αριστερό εξτρέμ θα τον λέγαμε σήμερα) και από αυτήν καταπλήσσει τα πλήθη συμμετέχοντας και σκοράροντας σε αρκετές αναμετρήσεις της Μπάρι. Κερδίζει την αναγνώριση.

Στις 8 Μαρτίου του 1919, με τον πόλεμο να έχει πια τελειώσει, η Μπάρι παίζει φιλικό με την Σουόνσι, μια από τις πιο μεγάλες ομάδες της Ουαλίας. 3-3 το τελικό αποτέλεσμα και όλοι για τον Έβανς μιλούν, αφού γι’ άλλη μια φορά «πιάνει» μεγάλη απόδοση. Είχε, βέβαια, καλή παράδοση κόντρα στους «κύκνους», αφού τα Χριστούγεννα και την Boxing Day του 1915 τους είχε φιλοδωρήσει με γκολ σε δύο σερί φιλικά (νίκη 6-1 και ισοπαλία 1-1) παίζοντας με την φανέλα της Μπάρι!

Η Σουόνσι δεν χάνει χρόνο και, το καλοκαίρι του ίδιου έτους, δίνει 100 λίρες (περίπου 10 χιλιάδες λίρες με σημερινά λεφτά) στην Μπάρι και της παίρνει τον Έβανς. Ο φέρελπις άσος είναι ήδη τόσο δημοφιλής ώστε η μεταγραφή του κάνει πάταγο κι ο Τύπος βάζει την είδηση στα πρωτοσέλιδά του, ενώ όταν παντρεύεται το ίδιο καλοκαίρι την εκλεκτή της καρδιάς του, Φάνι Χόκινς, πάλι γίνεται πρώτο θέμα στον τοπικό Τύπο!

Μεταγραφή σε μια μεγάλη ομάδα, οι ειδικοί και οι φίλαθλοι να τον αποκαλούν «τον πιο πολλά υποσχόμενο ποδοσφαιριστή της Ουαλίας» και να προβλέπουν ως και κλήση του στην Εθνική Ουαλίας και σύντομα μάλιστα, γάμος με την αγαπημένη του. Όλα πήγαιναν υπέροχα για τον Έβανς, κάτι που είχε αντίκτυπο και στην απόδοσή του στο γήπεδο – στο ξεκίνημα της σεζόν 1919/20 η Σουόνσι δεν πήγαινε καλά αλλά σιγά σιγά ανέκαμψε, χάρη και στην σούπερ φόρμα του ίδιου.

Στο τέλος του φθινοπώρου, όμως, η αγαπημένη του Φάνι πέθανε. Η άτυχη γυναίκα ήταν μάλιστα έγκυος στο παιδί τους. Δεν ήταν καλά στην υγεία της για αρκετές εβδομάδες. Η αιτία θανάτου της δεν είναι ξεκάθαρη. Όπως αναφέρεται, έφυγε από την ζωή είτε από πνευμονία, είτε στην γέννα, είτε από πνευμονία που την χτύπησε λόγω της γέννας.

Σε κάθε περίπτωση, η απώλεια αυτή επηρέασε βαθύτατα τον Έβανς, που πλέον δεν ήταν σε καμία περίπτωση ο ίδιος, τόσο έξω όσο και μέσα στον αγωνιστικό χώρο, στα παιχνίδια και στις προπονήσεις. Πολλοί το παρατήρησαν, από τους απλούς φιλάθλους μέχρι τους ανθρώπους της διοίκησης του κλαμπ και λίγοι δεν ήταν αυτοί που απορούσαν πώς μπορούσε να παίζει – «έμοιαζε σαν να μην έχει μέσα του ζωή», είπαν γι’ αυτόν.

Η κορύφωση της θλιβερής του ιστορίας ήλθε τον Δεκέμβριο. Η Σουόνσι προετοιμαζόταν για ματς Κυπέλλου με την Τζίλιγχαμ. Δύο μέρες πριν την συνάντηση ο Έβανς πήγε στην προπόνηση αλλά δεν έδειξε διάθεση να συμμετάσχει.

Αργότερα, στην επόμενη προπόνηση, ο παίκτης δεν εμφανίστηκε καν. Οι υπεύθυνοι της ομάδας άρχισαν να τον ψάχνουν παντού, μάταια. Τότε, ο Τζακ Νίκολας, συμπαίκτης του Έβανς, που είχε τον ταλαντούχο άσο από κοντά και του φερόταν σαν πατέρας του από την ημέρα που είχε πεθάνει η γυναίκα του, ενώ πήγαινε να φέρει εξοπλισμό για μια άσκηση της προπόνησης πρόσεξε κάτι κάτω από την εξέδρα του γηπέδου – πήγε εκεί και έκανε μία «σοκαριστική», όπως την χαρακτήρισαν την επόμενη μέρα οι εφημερίδες, ανακάλυψη.

Επρόκειτο για τον Έβανς. Αμέσως η Αστυνομία και ο γιατρός έφθασαν στο σημείο αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα παρά να ανακοινώσουν τον θάνατο του άτυχου άνδρα, ο οποίος είχε φύγει από την ζωή μέσα στο γήπεδο όπου είχε δώσει μερικές από τις πιο σπουδαίες ποδοσφαιρικές παραστάσεις του και τον είχαν λατρέψει και τον αποθέωναν οι συμπατριώτες του φίλαθλοι.

Η ιστορία και η τραγική μοίρα του Έβανς σόκαραν την πόλη και τον μεγάλο σύλλογο του Σουόνσι. Επίσης, δεν έμεινε ανεπηρέαστη ούτε η απόδοση των ποδοσφαιριστών του συλλόγου στο χορτάρι. Στον αγώνα Κυπέλλου με την Τζίλιγχαμ η ουαλική ομάδα έπαιξε με μαύρα περιβραχιόνια και, όπως παραδίδεται, οι παίκτες της είχαν ορκιστεί να πάρουν τη νίκη-πρόκριση «για τον Τιτς», αλλά, για πρώτη φορά στα χρονικά, οι «Κύκνοι» απέτυχαν να προκριθούν στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης.

Στην μακρά ιστορία του ποδοσφαίρου τα «what ifs» είναι πάρα πολλά. Τι θα είχε γίνει αν ο τάδε δεν είχε τραυματιστεί, δεν είχε αλλάξει ομάδα, δεν είχε «κιτρινιστεί», κλπ. Ο Ντέιβιντ «Τιτς» Έβανς είναι ένα από αυτά. Βρισκόταν σε ιδανική ποδοσφαιρική ηλικία, είχε όλα τα φόντα για να σταδιοδρομήσει στο υψηλότερο επίπεδο, επρόκειτο σύντομα να κληθεί στην Εθνική του και φαινόταν ότι μπορεί να γράψει ιστορία. Εν τέλει, όμως, ό,τι έμεινε είναι μόνο το ερώτημα τι θα είχε καταφέρει στην καριέρα του εάν η ατυχία δεν είχε χτυπήσει τόσο βάναυσα αυτόν και την οικογένειά του – ερώτημα, που θα απασχολεί για πάντα την Σουόνσι, τους φίλους της και τους ιστορικούς της μπάλας.

Κι ένα ακόμη ερώτημα είναι το τι θα είχε γίνει αν ο Έβανς, ο οποίος είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι επηρεάστηκε βαθύτατα στο ψυχολογικό κομμάτι από τον αδόκητο χαμό της γυναίκας του και δεν μπόρεσε να διαχειρισθεί αυτήν την κατάσταση, ζούσε στην σημερινή εποχή που δίδεται πολύ μεγάλη σημασία (και) στο ψυχολογικό well being των ποδοσφαιριστών. Στο σήμερα, ειδικοί επιστήμονες σίγουρα θα είχαν σπεύσει, με την κατάλληλη υποστήριξη, να τον βοηθήσουν να σταθεί στα πόδια του, ενώ το ίδιο, φυσικά, θα είχαν κάνει και οι φίλοι και οι συγγενείς του.

Ωστόσο, την εποχή που εκείνος έζησε η κοινωνία πολύ λίγο μπορούσε να καταλάβει τους ανθρώπους με τέτοιου είδους προβλήματα, πόσω μάλλον να τους βοηθήσει κιόλας. Ειδικά τους άνδρες, από τους οποίους απαιτούνταν στιβαρότητα («οι άντρες δεν κλαίνε») με κάθε κόστος. Ρόλο στο ότι ο Έβανς δεν κατάφερε να διαχειριστεί την βαριά του θλίψη, λοιπόν, ενδεχομένως να έπαιξε και το ότι η κοινωνία δεν έδωσε την απαιτούμενη σημασία στο δράμα του και τον άφησε να το διαχειριστεί ολομόναχος και αβοήθητος. Αυτό το τελευταίο το αναφέρουμε ως τροφή για σκέψη για το σήμερα.