stokegeo
The_StrangerΣτις 6 Ιουνίου του 1986 τα «τρία λιοντάρια» της Αγγλίας αντιμετώπισαν τα «λιοντάρια του Άτλαντα» του Μαρόκου στο «Εστάδιο Τεκνολόχικο» του Μοντερέι, για τη 2η αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Μεξικού.
Τα ευρωπαϊκά «λιοντάρια» ήξεραν ότι ήταν το φαβορί αλλά και πως έπρεπε οπωσδήποτε να κερδίσουν. Βλέπετε, στην πρεμιέρα των γκρουπ είχαν χάσει με 0-1 από την Πορτογαλία και το δίποντο (σ.σ. τότε η νίκη έδινε 2 βαθμούς) στο ματς με τα αφρικανικά «λιοντάρια» ήταν πλέον μονόδρομος, αν ήθελαν να παραμείνουν μέσα στην υπόθεση-πρόκριση.
Μόνο που οι Μαροκινοί διέθεταν ένα εξαιρετικό σύνολο, το οποίο είχε δείξει όλες του τις αρετές αποσπώντας ισοπαλία, 0-0, στην αναμέτρηση της 1ης αγωνιστικής με την Πολωνία και δεν επρόκειτο να παραδοθούν έτσι εύκολα. Έτσι κι έγινε.
Η συνάντηση ξεκίνησε και στο 42’ ήταν ακόμα στο 0-0. Οι Μαροκινοί, με το θαυμάσιο παιχνίδι τους αλλά, να τα λέμε όλα και με μαζική άμυνα, είχαν άριστα μπλοκάρει όλους τους δρόμους προς την εστία τους και οι Άγγλοι παίκτες που έπαιζαν φουλ επιθετικά αλλά δεν είχαν εμπνεύσεις έβλεπαν να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα μία νέα αποτυχία.
Τότε ακριβώς ήταν που γράφτηκε αρνητική αγγλική μουντιαλική ιστορία!
Στο 41’, ο χαφ και αρχηγός των Άγγλων, Ρέι Ουίλκινς, πήρε κίτρινη κάρτα για φάουλ σε αντίπαλό του και, ένα λεπτό αργότερα, υποδείχθηκε σε θέση οφσάιντ. Διαφωνώντας και με τα νεύρα του… κρόσσια ολόκληρα να σέρνονται στον αγωνιστικό χώρο άρπαξε τη μπάλα και την πέταξε με όλη του τη δύναμη προς το μέρος του Παραγουανού διαιτητή, Γκαμπριέλ Γκονσάλες.
Ο τελευταίος καθόλου δεν είχε διάθεση να ανεχθεί τη συμπεριφορά του 30χρονου, τότε, άσου της Μίλαν και του έδειξε κατ’ ευθείαν την κόκκινη κάρτα και τον έκανε τον πρώτο Άγγλο διεθνή που αποβάλλεται σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου!
Στο δεύτερο ημίχρονο η Αγγλία, με παίκτη λιγότερο πια, κατόρθωσε… μια τρύπα στο νερό. Οι Μαροκινοί πήραν δεύτερο σερί 0-0 και μερικές ημέρες αργότερα θα νικούσαν με 3-1 τους Πορτογάλους, θα τερμάτιζαν στην κορυφή του ομίλου και θα γίνονταν η πρώτη αφρικανική ομάδα που θα περνούσε στην επόμενη φάση ενός Μουντιάλ!
Όσο για τους Άγγλους, έπρεπε πλέον να νικήσουν τους Πολωνούς την τελευταία αγωνιστική για να περάσουν, κάτι που πάντως κατάφεραν και μάλιστα με σκορ και τρόπο εμφατικό: 3-0.
Όσο για τον Ουίλκινς, τιμωρήθηκε με αποκλεισμό δύο αγώνων και δεν ξαναέπαιξε σε εκείνη τη διοργάνωση (στην οποία οι Άγγλοι αποκλείστηκαν στους «8», από το πόδι και το χέρι του ποδοσφαιρικού θεού, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα). Μάλιστα, η, εντελώς ανόητη, κόκκινη κάρτα που αντίκρισε στο παιχνίδι με το Μαρόκο ήταν και η μοναδική στην καριέρα του!
Ο Ρέι Ουίλκινς έφυγε από τη ζωή το 2015, από καρδιακή προσβολή. Είναι ένας από τους πιο σπουδαίους ποδοσφαιριστές της σύγχρονης ιστορίας της Αγγλίας, στην Εθνική της οποίας αγωνίστηκε 84 φορές (με τρία γκολ). Φόρεσε τις φανέλες των Τσέλσι, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μίλαν, Παρί Σεν Ζερμέν, Ρέιντζερς Γλασκώβης, Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς, Κρίσταλ Πάλας, Γουίκομ, Χιμπέρνιαν, Μίλγουολ και Λέιτον Όριεντ. Αφού κρέμασε τα παπούτσια του εργάστηκε ως προπονητής και τηλεσχολιαστής.
Filed under: Προπονητές
Τον Δεκέμβριο του 2000 η Μπόκα Τζούνιορς νίκησε με 1-0 την Εστουδιάντες και κατέκτησε το πρωτάθλημα Απερτούρα στην Αργεντινή.
Οι ποδοσφαιριστές και οι χιλιάδες ενθουσιασμένοι οπαδοί των «χενέισες» πανηγύρισαν έξαλλα, ενώ οι δημοσιογράφοι περίμεναν την ομιλία του προπονητή της μεγάλης ομάδας του Μπουένος Άιρες, Κάρλος Μπιάνκι, στη συνέντευξη Τύπου μετά το παιχνίδι.
Ο πολυτροπαιούχος κόουτς τόνισε ότι ήθελε να αφιερώσει κάπου αυτό το τρόπαιο. Σε ποιον, όμως, το αφιέρωσε; Στους παίκτες του; Στον κόσμο της Μπόκα; Στον πρόεδρο; Σε κανέναν από αυτούς. Έκανε την… έκπληξη.
«Ίσως φανεί εγωιστικό, αλλά θέλω να αφιερώσω τη νίκη και τον τίτλο στον… σκύλο μου, ο οποίος πέθανε προχθές!», δήλωσε, περίλυπος, ο Μπιάνκι και, όχι, δεν έκανε πλάκα. Μιλούσε σοβαρά! Φαίνεται, του στοίχισε πολύ η απώλεια του κακόμοιρου ζώου, την οποία, ωστόσο, κατόρθωσε να ξεπεράσει και να οδηγήσει την Μπόκα στον τίτλο!
Πάντως, μέσα στην ίδια χρονιά η Μπόκα έκανε δικά της άλλα δύο σπουδαία έπαθλα – επρόκειτο για το Κόπα Λιμπερταδόρες και το Διηπειρωτικό Κύπελλο. Δεν μάθαμε εάν ο Μπιάνκι αφιέρωσε αυτές τις επιτυχίες σε κάποιο άλλο κατοικίδιό του.
Ο Κάρλος Μπιάνκι έκανε μια καριέρα λαμπρή τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως προπονητής. Ως επιθετικός, «φόρτωσε» με πολλά γκολ τις αντίπαλες εστίες παίζοντας με τις Βέλεζ Σάρσφιλντ, Ρεμς, Παρί Σεν Ζερμέν και Στρασμπούρ. Ως τεχνικός, κατέκτησε επτά πρωταθλήματα Αργεντινής, τέσσερα Κόπα Λιμπερταδόρες (σ.σ. ο μόνος που έχει κατορθώσει κάτι τέτοιο) και τρία Διηπειρωτικά Κύπελλα, με τις Βέλεζ Σάρσφιλντ και Μπόκα Τζούνιορς. Τόσο η Βέλεζ όσο και η Μπόκα τού έκαναν άγαλμα, ενώ θεωρείται είδωλο για τους φίλους και των δύο.
Σήμερα το θέμα μας είναι Έλληνες ποδοσφαιριστές οι οποίοι έχουν δώσει το «παρών» στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Δεν πρόκειται, όμως, να μιλήσουμε για τους διεθνείς μας που έλαβαν μέρος με τη «γαλανόλευκη» στα Μουντιάλ που εκείνη προκρίθηκε, δηλαδή σε εκείνα του 1994, του 2010 και του 2014.
Θα αναφερθούμε σε Έλληνες οι οποίοι απόλαυσαν την παρουσία τους σε ένα Μουντιάλ εκπροσωπώντας… άλλη χώρα! Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς, όπως θα δούμε, έχουν γράψει ιστορία στο ποδόσφαιρο!
Without further ado που λένε και οι Άγγλοι, σας τους παρουσιάζουμε!
- Αλέξι Λάλας
Χώρα: Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Έπαιξε στο Μουντιάλ: 1994 (ΗΠΑ), 1998 (Γαλλία)
Ο αμυντικός Παναγιώτης Αλεξάντερ Λάλας, όπως είναι το πλήρες όνομά του, με τον Έλληνα πατέρα, την Αμερικανίδα μητέρα και το πολύ χαρακτηριστικό μα και αξέχαστο κόκκινο μακρύ μαλλί και μούσι του, ήταν στη βασική ενδεκάδα των ΗΠΑ και στα τέσσερα παιχνίδια που εκείνες έδωσαν στο Μουντιάλ του 1994, το οποίο οι ίδιες διοργάνωσαν. Τέσσερα χρόνια μετά, ο Λάλας ήταν μεν στην αποστολή της «αστερόεσσας» για το Μουντιάλ της Γαλλίας ωστόσο δεν έπαιξε σε κανένα από τα τρία ματς της σε αυτό.
- Φώτης «Φρανκ» Κλόπας
Χώρα: Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Έπαιξε στο Μουντιάλ: 1994 (ΗΠΑ)
Ο γεννημένος στην Πρόσυμνα Αργολίδας μεσοεπιθετικός, με το καλό πέρασμα από τα γήπεδά μας με τις φανέλες των ΑΕΚ (1988-1994) και Απόλλωνα Σμύρνης (1994-1996), ήταν συμπαίκτης του Λάλας στο Μουντιάλ του 1994, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκε ούτε λεπτό από τον προπονητή τους, τον Σέρβο Μπόρα Μιλουτίνοβιτς. Δεν έλαβε μέρος στη διοργάνωση, δηλαδή, αλλά ήταν εκεί, γι’ αυτό και τον συμπεριλαμβάνουμε στη λίστα
- Γιώργος Κουμανταράκης
Χώρα: Νότια Αφρική
Έπαιξε στο Μουντιάλ: 2002 (Νότια Κορέα και Ιαπωνία)
Οι Νοτιοαφρικανοί παραλίγο να προκριθούν στους «16» το 2002 στα γήπεδα της Άπω Ανατολής, έχοντας στην ομάδα τους τον τότε επιθετικό της ελβετικής Βασιλείας, Γιώργο Κουμανταράκη! Ο υψηλόσωμος άσος, που γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Ντέρμπαν, έλαβε μέρος και στα τρία παιχνίδια των «μπαφάνα μπαφάνα» σε εκείνο το Μουντιάλ (κόντρα σε Σλοβένους, Ισπανούς και Παραγουανούς), σε όλα ως αλλαγή. Τον δρόμο προς τα δίχτυα, ωστόσο, δεν τον βρήκε.
- Σταν Λαζαρίδης
Χώρα: Αυστραλία
Έπαιξε στο Μουντιάλ: 2006 (Γερμανία)
Το ελληνικό «καγκουρό»! Ο αριστερός εξτρέμ, Σταν Λαζαρίδης, με την πολυετή όσο και αξιόλογη καριέρα στα αγγλικά γήπεδα (με τις Γουέστ Χαμ και Μπέρμιγχαμ), ήταν στους «εκλεκτούς» του Γκουους Χίντινκ για το Μουντιάλ της Γερμανίας. Ο Ολλανδός προπονητής, όμως, δεν τον χρησιμοποίησε σε κανένα από τα τέσσερα ματς των «Socceroos» στη 17η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
- Λίο Μπέρτος
Χώρα: Νέα Ζηλανδία
Έπαιξε στο Μουντιάλ: 2010 (Νότια Αφρική)
Η Νέα Ζηλανδία προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 αποκλείοντας στα μπαράζ το Μπαχρέιν σε διπλούς αγώνες και συνολικό σκορ 1-0. Το μοναδικό της γκολ το έβαλε ο Ρόρι Φάλον, από κόρνερ που εκτέλεσε… ο επόμενος της λίστας μας, ο δεξιός ακραίος επιθετικός Λεωνίδας («Λίο») Χρήστος Μπέρτος! Ο έχων Έλληνα πατέρα και Μαορί μητέρα άσος είχε λίγους μήνες μετά τη χαρά να παίξει και στους τρεις αγώνες των «All Whites» στα νοτιοαφρικανικά γήπεδα, βοηθώντας τους αποφασιστικά να αποσπάσουν ισάριθμες ισοπαλίες από Ιταλία, Σλοβακία και Παραγουάη. Η ομάδα του δεν πέρασε στην επόμενη φάση, αλλά είπε «goodbye» στο τουρνουά αήττητη και με το κεφάλι της ψηλά!
- Λευτέρης Αντωνιάδης
Χώρα: Τουρκία
Έπαιξε στο Μουντιάλ: 1954 (Ελβετία)
Πρόκειται, δίχως την παραμικρή αμφιβολία, για τον σπουδαιότερο από όλους τους Έλληνες που αγωνίστηκαν σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο με άλλη χώρα και όχι με τη δική μας. Μιλάμε για τον Λευτέρη Αντωνιάδη, ή Λεφτέρ Κιουτσουκαντωνιάδη (δηλαδή «Μικρό Αντωνιάδη», λόγω του… ύψους του!), όπως τον ξέρουν στη χώρα που εκπροσώπησε και μεγαλούργησε ποδοσφαιρικά, την Τουρκία.
Γιος Έλληνα ψαρά, γεννήθηκε στα Πριγκιποννήσια το 1925 και εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους σέντερ φορ πανευρωπαϊκά τη δεκαετία του 1950. Αποτελεί τον πρώτο Τούρκο παίκτη που αγωνίστηκε στο εξωτερικό (Φιορεντίνα, Νις).
Τις μέρες δόξας, όμως, τις έζησε στη Φενέρμπαχτσε: πάνω από 600 συμμετοχές, πάνω από 400 γκολ! Έγινε 50 φορές διεθνής με την Τουρκία (τις 9 ως αρχηγός), έβαλε 22 γκολ με τη φανέλα της και ήταν για πάρα πολλά χρόνια ο πρώτος σκόρερ της!
Τα δύο από αυτά τα 22 τέρματα τα πέτυχε στο Μουντιάλ του 1954 στα ελβετικά γήπεδα. Το ένα εναντίον της Νότιας Κορέας (στη νίκη των Τούρκων με το εντυπωσιακό 7-1) και το άλλο εναντίον της Δυτικής Γερμανίας (στην ήττα της Τουρκίας με 7-2). Στα τελειώματα της καριέρας του πέρασε λίγο από την ΑΕΚ (5 εμφανίσεις/2 γκολ) και αργότερα εργάστηκε ως προπονητής στο Αιγάλεω.
Όταν έπαιζε, οι Τούρκοι φίλαθλοι τον φώναζαν ordinaryus, δηλαδή «προφέσορας» (για το εξαιρετικό του τελείωμα), ενώ τραγουδούσαν Ver Leftere, yaz deftere που, σε ελεύθερη απόδοση, θα πει: Δώσε πάσα στον Λευτέρη, να γραφτεί στο τεφτέρι! (σ.σ. να μπει σίγουρα γκολ, δηλαδή!).
Το 2012 έφυγε από τη ζωή, στα 86 του, ο Έλληνας ποδοσφαιριστής που δόξασαν οι Τούρκοι. Στα Πριγκιπόννησα ένας δρόμος φέρει το όνομά του και κοντά στο γήπεδο-έδρα της Φενέρμπαχτσε, το «Σουκρού Σαράτσογλου», υπάρχει άγαλμά του.
* Στο Παγκόσμιο Κύπελλο έχουν βρεθεί, εκτός από τους παραπάνω, δύο ακόμα Έλληνες, οι Δημήτρης Πετράτος και Τζέιμς Παντέμης. Επιθετικός ο πρώτος, ήταν στην αποστολή της Αυστραλίας για το Μουντιάλ του 2018 αλλά δεν έπαιξε. Τερματοφύλακας ο δεύτερος, ενίσχυσε τον Καναδά στη διοργάνωση του 2022 στο Κατάρ, μα επίσης έμεινε στον πάγκο.
Τη σεζόν 1886/87 η Σέφιλντ Γουένσντεϊ δεν έλαβε μέρος στο Κύπελλο Αγγλίας, τη μοναδική, τότε, ποδοσφαιρική διοργάνωση στο «Νησί».
Οι «κουκουβάγιες», μια από τις πιο δυνατές ομάδες εκείνων των πρώτων χρόνων της ιστορίας του «βασιλιά των σπορ», είχαν παίξει για πρώτη φορά στο πιο παλιό τουρνουά της μπάλας την περίοδο 1880/81 φθάνοντας μια φορά στα προημιτελικά και άλλη μία στα ημιτελικά, ενώ θα συμμετείχαν ανελλιπώς σε αυτό τα επόμενα χρόνια (με εξαίρεση, βέβαια, τις περιόδους που εκείνο δεν διοργανώθηκε λόγω των δύο φονικών παγκοσμίων πολέμων).
Γιατί, όμως, ειδικά το 1886/87 δεν «κατέβηκαν» να αγωνιστούν στο FA Cup; Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, αυτό συνέβη διότι ο γραμματέαςτης ομάδας τους… ξεχάστηκε και δεν την δήλωσε εγκαίρως στο τουρνουά! Όπως ακριβώς το διαβάζετε! Η διοργανώτρια αρχή δεν είχε άλλη επιλογή από το να μην επιτρέψει στον σύλλογο να λάβει μέρος στο Κύπελλο.
Πάντως, αυτή η γκάφα του γραμματέα της Σέφιλντ Γουένσντεϊ μπορεί να της έφερε… αιώνιο ρεζίλι, αλλά επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού δημιούργησε και μία εξέλιξη η οποία, δίχως αμφιβολία, αξιολογείται ως θετική.
Ορισμένοι ποδοσφαιριστές της ομάδας, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονταν και κάποιοι από τους καλύτερούς της από άποψη ποιότητας, τσαντίστηκαν πάρα πολύ που εκείνη δεν θα συμμετείχε στην μοναδική και πιο σπουδαία διοργάνωση που υπήρχε τότε.
Έτσι, την… κοπάνησαν προσωρινά και ενίσχυσαν άλλο κλαμπ το οποίο μάλλον δεν είχε ξεχασιάρη γραμματέα και θα έπαιρνε μέρος κανονικά στο Κύπελλο Αγγλίας. Λίγο αργότερα, όμως, οι ίδιοι παίκτες επανήλθαν και απείλησαν να αποχωρήσουν οριστικά αυτή τη φορά εάν ο σύλλογος δεν γινόταν επαγγελματικός, από ερασιτεχνικός που ήταν έως τότε, καθώς επιθυμούσαν και να πληρώνονται για τις υπηρεσίες τους.
Ο πρόεδρος της Γουένσντεϊ, Τζον Χολμς, δεν ήθελε η ομάδα να γίνει επαγγελματική. Δεν ήθελε, ωστόσο, να χάσει και τους καλύτερους παίκτες του. Κάθισε, λοιπόν, στο ίδιο τραπέζι μαζί τους, τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε και στις 22 Απριλίου του 1887, λίγους μήνες μετά το… κάζο της μη συμμετοχής στο Κύπελλο Αγγλίας, η Γουένσντεϊ έγινε και επίσημα επαγγελματική.
Τρελοποδόσφαιρο 