stokegeo
The_StrangerΣόφια, στάδιο «Βασίλ Λέφσκι», 25 Σεπτεμβρίου 1991. Η Βουλγαρία αντιμετωπίζει την Ιταλία σε φιλικό.
Στις τελευταίες στιγμές του ματς, ο στράικερ των φιλοξενούμενων, Τζιανλούκα Βιάλι, τσακώθηκε με τον αμυντικό των γηπεδούχων, Τρίφον Ιβάνοφ και αποβλήθηκε από τον διαιτητή. Λίγο αργότερα, η UEFA αποφάσισε ότι ο 27χρονος, τότε, άσος της Σαμπντόρια θα έχανε το επόμενο φιλικό των «ατζούρι», ως τιμωρία για την κόκκινη που είχε δει κόντρα στους Βούλγαρους.
Το πρόβλημα για την ιταλική Εθνική ομάδα ήταν πολύ μεγάλο, τόσο όσο και το επόμενο φιλικό που είχε προγραμματίσει: η «σκουάντρα ατζούρα» επρόκειτο να αντιμετωπίσει την, πρωταθλήτρια κόσμου, Γερμανία στο, νεόδμητο, «Ντέλε Άλπι» του Τορίνο, στις 25 Μαρτίου του 1992, σε ένα κλασικό ντέρμπι που καλό είναι να έχεις διαθέσιμα όλα τα «όπλα» σου αν θες να κερδίσεις! Ο πολύτιμος Βιάλι, που ήταν και πρώτος σκόρερ της Serie A της σεζόν 1990/91, δεν έπρεπε να χάσει τον μεγάλο αγώνα με τα «πάντσερ».
Ο Τζιανλούκα Βιάλι στην Εθνική Ιταλίας
Τελικά, η Ιταλία βρήκε τη λύση και μάλιστα μέσα στο ίδιο της το έδαφος! Τι συνέβη;
Προσέγγισε την ομοσπονδία του Σαν Μαρίνο, του περίκλειστου αυτού μικροκράτους το οποίο περιβάλλεται εξ ολοκλήρου από την Ιταλία και της ζήτησε οι Εθνικές τους να δώσουν φιλικό. Η συμφωνία ήλθε γρήγορα και σπουδαίο ρόλο σε αυτή έπαιξε και η φιλία των Προέδρων των δύο ομοσπονδιών, Αντόνιο Ματαρέζε (Ι) και Τζόρτζιο Κρεσεντίνι (ΣΜ), ενώ ο αγώνας κανονίστηκε να γίνει επί ιταλικού εδάφους και συγκεκριμένα στο «Ντίνο Μανούτσι» της Τσεζένα.
Οι Ιταλοί τα είχαν φέρει όλα στα μέτρα τους. Είχαν κλείσει το πολυπόθητο φιλικό που χρειάζονταν ώστε να «σβήσουν» την ποινή του Βιάλι και να τον έχουν διαθέσιμο στο μεγάλο παιχνίδι με τη Γερμανία, δεν θα χρειαζόταν καν να αφήσουν την πατρίδα τους για να πάνε να παίξουν κόντρα στο Σαν Μαρίνο και, βέβαια, ήταν πάρα πολύ μικρή η δυσκολία του αγώνα που θα έδιναν με τους, ερασιτέχνες, Σανμαρινέζους, που διέθεταν και διαθέτουν μια από τις πιο αδύναμες Εθνικές ομάδες στον πλανήτη – πιο πολύ με… δυνατή προπόνηση θα έμοιαζε ο αγώνας για τους «ατζούρι» παρά με διεθνές φιλικό!
Πράγματι, στις 19 Φεβρουαρίου 1992, οι Ιταλοί, δίχως φυσικά τον Βιάλι, αντιμετώπισαν το Σαν Μαρίνο και δεν δυσκολεύτηκαν να το συντρίψουν με 4-0. Δύο γκολ έβαλε το μεγάλο αστέρι του κάλτσιο, ο Ρομπέρτο Μπάτζιο και από ένα οι Ρομπέρτο Ντοναντόνι και Πιερλουίτζι Καζιράγκι. Αξίζει να αναφερθεί, ότι αυτή ήταν η πρώτη ιστορικά αναμέτρηση μεταξύ Ιταλών και Σανμαρινέζων (και υποσχόμαστε ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα κάνουμε ένα αφιέρωμα στις «μονομαχίες» τους»!).
Η επιπλέον υποχρέωση είχε βγει, ο σκοπός είχε επιτευχθεί, ο Βιάλι ήταν διαθέσιμος για το φιλικό με τη Γερμανία και πλέον όλοι στην Ιταλία περίμεναν το σπουδαίο ντέρμπι με τη «νατσιονάλμανσαφτ», ελπίζοντας, φυσικά, να μην γίνει καμία «στραβή», η οποία… εννοείται ότι έγινε και το χειρότερο είναι ότι ο απόλυτος υπαίτιος της ζημιάς δεν ήταν άλλος από… τον ίδιο τον Βιάλι!
Τέσσερις ημέρες πριν το ματς με τους Γερμανούς η Σαμπντόρια του Βιάλι πήγε στην Πάρμα, για να παίξει ημιτελικό Κυπέλλου Ιταλίας με την τοπική ομάδα. Οι «παρμένσι» νικούν με 1-0 και στη διάρκεια του αγώνα ο Βιάλι αποβάλλεται για χτύπημα στον αντίπαλο αμυντικό, Λουίτζι Απολόνι!
Στην ιταλική ομοσπονδία τα παίρνουν στο κρανίο με τη συμπεριφορά του Βιάλι και για να τον τιμωρήσουν τον θέτουν εκτός της αποστολής της «σκουάντρα ατζούρα» για το φιλικό με τη Γερμανία, με τη σύμφωνη γνώμη και του προπονητή της Εθνικής και μεγάλου λάτρη της πειθαρχίας εντός και εκτός γηπέδου, Αρίγκο Σάκι (με τον οποίο ο Βιάλι, σημειωτέον, είχε τεταμένες σχέσεις).
Πρακτικά, δηλαδή, έτσι όπως ήλθαν τα πράγματα, το φιλικό-προπόνηση που η Ιταλία είχε δώσει έναν μήνα πριν με το Σαν Μαρίνο ακριβώς για χάρη του Βιάλι αποδείχθηκε πως δεν είχε κανένα απολύτως νόημα και ήταν μόνο (μικρός μεν, αλλά οπωσδήποτε έξτρα) κόπος για τους Ιταλούς διεθνείς!
Τουλάχιστον, έστω και χωρίς τον Βιάλι, η Ιταλία κέρδισε τη Γερμανία στο Τορίνο με 1-0, με γκολ με πέναλτι στο 86’ από τον «θεϊκό κοτσιδάκια», Ρομπέρτο Μπάτζιο. Μικρό το κακό για την «σκουάντρα ατζούρα», εν τέλει.
Όσο για τον Βιάλι, τον Δεκέμβριο του 1992 φόρεσε για 59η φορά τη φανέλα με το εθνόσημο αλλά δεν ξανακλήθηκε στην Εθνική, λόγω των κακών σχέσεων που είχε με τον κόουτς, Αρίγκο Σάκι και εκεί ακριβώς η διεθνής καριέρα του έλαβε πρόωρα τέλος…
Σχολιάστε so far
Σχολιάστε
Τρελοποδόσφαιρο 