stokegeo
The_StrangerΜόνο λίγα (όχι λίγα, ελάχιστα!) δευτερόλεπτα. Τόσο απείχε η Ιαπωνία, το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου του 1993, από την πρώτη της πρόκριση σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο!
Δεν τα κατάφερε, όμως. Το «εισιτήριο» δεν το πήρε. Και αν προκρίθηκε… σε όλα τα υπόλοιπα Μουντιάλ που διεξήχθησαν από τότε μέχρι και σήμερα, εκείνη την αποτυχία του ’93 δεν την έχει ξεχάσει και πάντοτε θα την πονά!
«Dōha no higeki», ο «Πόνος της Ντόχα», άλλωστε, την αποκαλεί!
Επαγγελματικό πρωτάθλημα, μεγάλες βλέψεις
Πάμε πίσω έναν χρόνο πριν. Το 1992 η Ιαπωνία απέκτησε για πρώτη φορά το δικό της επαγγελματικό πρωτάθλημα, σε μία προσπάθεια να αναβαθμιστεί το σπορ στη χώρα και να δυναμώσει και η Εθνική της.
Μάλιστα, ο φίλαθλος κόσμος, που λάτρευε τη μπαλίτσα, πλέον είχε την ευκαιρία να δει σπουδαίους προπονητές αλλά και ποδοσφαιριστές από την Ευρώπη και άλλα μέρη του κόσμου να διαγωνίζονται στην τοπική λίγκα, καθώς οι σύλλογοι δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να προσφέρουν πλουσιοπάροχα συμβόλαια!
Για παράδειγμα, το 1992 η Ναγκόγια Γκράμπους Έιτ έφερε τον κορυφαίο Άγγλο στράικερ Γκάρι Λίνεκερ και το 1994 τον βιρτουόζο Γιουγκοσλάβο Ντράγκαν Στόικοβιτς, ενώ το 1993 η JEF Γιουνάιτεντ Ιτσιχάρα ενισχύθηκε με τον μεσοεπιθετικό Πιέρ Λιτμπάρσκι, εν ενεργεία παγκόσμιο πρωταθλητή με την Εθνική Γερμανίας. Κι ας μην ξεχνάμε ότι από το 1995 έως το 1996 τη Ναγκόγια Γκράμπους Έιτ προπόνησε ένας άγνωστος Γάλλος που θα γινόταν ο Αρσέν Βενγκέρ τα επόμενα χρόνια.
Οι Ιάπωνες ήξεραν, ότι μία πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, το 1994, όχι μόνο θα τους έδινε την ευκαιρία να βρεθούν στην κορυφαία γιορτή για πρώτη φορά στην ιστορία τους αλλά θα ενίσχυε το ποδόσφαιρο της πατρίδας τους ακόμη πιο πολύ.
Τον Μάιο του 1992, λοιπόν, στο πλαίσιο των ενεργειών τους για να καταφέρουν τον μεγάλο τους στόχο, έδωσαν τα ηνία της Εθνικής για παρθενική φορά στα χρονικά σε έναν αλλοδαπό τεχνικό, τον Ολλανδό Χανς Όοφτ, τον οποίο γνώριζαν καλά καθώς στα τέλη της δεκαετίας του 1980 είχε εργαστεί στην ομάδα που είχε συστήσει η γνωστή ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία Μazda (σ.σ. πρόκειται για τη σημερινή Σανφρέτσε Χιροσίμα).
Στον τελικό προκριματικό όμιλο
Υπό τις οδηγίες του νέου κόουτς, οι «σαμουράι» πρώτευσαν με άνεση (7 νίκες-1 ισοπαλία, σε 8 ματς) στον όμιλό τους για την πρώτη φάση της ασιατικής προκριματικής ζώνης, στον οποίο μάλιστα βρίσκονταν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που είχαν δώσει το «παρών» στο προηγούμενο Μουντιάλ, στην Ιταλία.
Έτσι, μαζί με τους νικητές των άλλων πέντε ομίλων του πρώτου προκριματικού γύρου, πέρασαν στη δεύτερη και τελευταία φάση της διαδικασίας: έξι ομάδες, σε ενιαίο όμιλο, θα αντιμετώπιζαν η μία την άλλη σε μονό γύρο (5 αγωνιστικές δηλαδή) και οι δύο πρώτες της βαθμολογίας θα έπαιρναν τα ισάριθμα «εισιτήρια» που δικαιούνταν η Ασία για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Όλα τα παιχνίδια ανέλαβε να τα φιλοξενήσει το Κατάρ. Σημειωτέο, ότι η νίκη έδινε ακόμα δύο και όχι τρεις βαθμούς, όπως σήμερα.
Στις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές του ενιαίου γκρουπ, η ομάδα του Όοφτ «έγραψε» δύο νίκες (3-0 τη Βόρεια Κορέα, 1-0 τη Νότια Κορέα), μία ισοπαλία (0-0, με τη Σαουδική Αραβία) και μία ήττα (1-2, από το Ιράν), με τον τοπ-σκόρερ της να είναι (με τρία γκολ) ένας από τους πιο μεγάλους επιθετικούς που έβγαλε η Ιαπωνία, μια… μπαλαδόφατσα η οποία ως γνωστόν συνεχίζει να παίζει επαγγελματικά έως σήμερα στα πενηνταφεύγα της, ο Καζουγιόσι Μιούρα!
Ο Καζουγιόσι Μιούρα
Την τελευταία αγωνιστική θα κρίνονταν όλα. Οι Ιάπωνες επρόκειτο να παίξουν με το Ιράκ, οι Σαουδάραβες θα αντιμετώπιζαν το Ιράν και η Νότια Κορέα τους γείτονές της, Βορειοκορεάτες. Στη βαθμολογία, Ιαπωνία και Σαουδική Αραβία ήταν πρώτες με 5 βαθμούς και ακολουθούσαν Ν. Κορέα, Ιράκ και Ιράν με 4 και η (αποκλεισμένη πια) Β. Κορέα με 2. Επί της ουσίας, οι πέντε από τις έξι ομάδες είχαν ελπίδες για την πρόκριση!
Dōha no higeki
Η ιαπωνική ομάδα με νίκη «καθάριζε» την πρόκριση χωρίς να την ενδιαφέρουν τα υπόλοιπα αποτελέσματα (ενώ περνούσε και με «Χ» με συνδυασμό αποτελεσμάτων). Στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου του αγώνα, προηγούνταν με 1-0 των Ιρακινών, χάρη σε γκολ μόλις από το 5ο λεπτό του Μιούρα, μην έχοντας συναντήσει ιδιαίτερα προβλήματα από τους αντιπάλους της.
Στα αποδυτήρια στην ανάπαυλα του ημιχρόνου, ο κόουτς Όοφτ, για να εμψυχώσει τους διεθνείς του, πήρε μία κιμωλία και έγραψε στον μαυροπίνακα που κρεμόταν στον τοίχο: «45 λεπτά μακριά από την Αμερική!».
Οι Ιρακινοί, βέβαια, δεν είχαν καταθέσει τα όπλα. Μπήκαν «μεταμορφωμένοι» στην επανάληψη και στο 55’ ισοφάρισαν με τον Αχμέντ Ραντί, εκμεταλλευόμενοι και το ότι οι Ιάπωνες επηρεάζονταν σιγά σιγά από την πολλή ζέστη του Κατάρ, την ίδια που ανάγκασε τη χώρα να διοργανώσει το Μουντιάλ του 2022 τον… χειμώνα και όχι το καλοκαίρι!
Παρ’ όλ’ αυτά, στο 69’ η ομάδα του Όοφτ ανέκτησε το προβάδισμα, με τον καλό φορ Μασάσι Νακαγιάμα (ο οποίος το 1998 θα σημείωνε το πρώτο γκολ της Ιαπωνίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο κόντρα στη Τζαμάικα!) και το μόνο που είχε να κάνει πια ήταν να αντέξει στην μεγάλη πίεση που ασκούσαν οι Ιρακινοί, οι οποίοι τα έπαιζαν όλα για όλα.
Τα 45 λεπτά, στα οποία είχε αναφερθεί ο Όοφτ στο εμψυχωτικό του μήνυμα στα αποδυτήρια, είχαν συμπληρωθεί. Παίζονταν οι καθυστερήσεις. Έμεναν πλέον όχι 45 λεπτά, αλλά 45 δευτερόλεπτα, για τη λήξη. Οι Ιρακινοί έβγαλαν σέντρα από τα δεξιά, ο επιθετικός Τζαφάρ Ομράν «νίκησε» τους πάντες στον αέρα και έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα! 2-2! Στιγμές μετά, ο Ελβετός ρέφερι, Σερζ Μουμενταλέρ, σφύριξε για τελευταία φορά… Η Ιαπωνία, αλλά και το Ιράκ, ήταν εκτός Μουντιάλ!
Αυτό, διότι την ίδια ώρα, η Σαουδική Αραβία επικρατούσε με 4-3 των Ιρανών και έβγαινε πρώτη και, το κυριότερο, η Νότια Κορέα κέρδιζε 3-0 τη Βόρεια Κορέα. Νοτιοκορεάτες και Ιάπωνες είχαν από 6 πόντους, αλλά οι πρώτοι, χάρη στην ευρεία νίκη τους επί των γειτόνων τους, διέθεταν καλύτερη διαφορά τερμάτων (+5) από τους αντιπάλους τους (+3) και τους προσπέρασαν στον τερματισμό, παίρνοντας τη δεύτερη θέση και δίνοντας το όνομα «Doha-ui gijeok», το «Θαύμα της Ντόχα», στη δραματική εξέλιξη του αγώνα και του ομίλου! Ο «πόνος» του ενός, το «θαύμα» του άλλου! Αυτό δεν είναι το ποδόσφαιρο;
Ο επίλογος
Ιάπωνες διεθνείς και φίλαθλοι, εξουθενωμένοι από την ένταση, ξέσπασαν σε λυγμούς μετά το τέλος της συνάντησης… Το όνειρο είχε κάνει φτερά!
Την περισσότερη πίκρα από όλους τους Ιάπωνες ποδοσφαιριστές μάλλον την είχε ο 36χρονος ιθύνων νους της ομάδας με το 10 στην πλάτη. Ένας Βραζιλιάνος που είχε γίνει Ιάπωνας πια. Ο Ρούι Ράμος. Αυτός ο βιρτουόζος μέσος είχε πάει στη «Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου» το 1977, όντας από τους πρώτους ξένους που είχε προσελκύσει το τοπικό πρωτάθλημα και είχε ξοδέψει όλη του την καριέρα εκεί, κερδίζοντας άφθονους συλλογικούς και ατομικούς τίτλους. Πήρε την ιαπωνική υπηκοότητα και από το 1990 ενίσχυε και την Εθνική. Λόγω ηλικίας, αυτή ήταν η τελευταία του ευκαιρία να πάει σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο με τη θετή πατρίδα του, αλλά η ευκαιρία χάθηκε…
Ο Ρούι Ράμος
Λίγο μετά, ο κόουτς Όοφτ απολύθηκε ως αποτυχημένος και παρέμεινε μεν στην Ιαπωνία αλλά εργάστηκε μόνο σε συλλόγους. Επίσης, περιέργως, στα χρόνια που ακολούθησαν η συντριπτική πλειοψηφία των συνολικά δεκατριών διεθνών (έντεκα βασικοί, δύο αλλαγές) που έλαβαν μέρος στο μοιραίο ματς με το Ιράκ δεν ξανακλήθηκαν παρά ελάχιστες φορές στην Εθνική, ενώ μονάχα δύο από αυτούς, ο εμβληματικός σέντερ μπακ Μασάμι Ιχάρα των 122 διεθνών συμμετοχών και ο επιθετικός Μασάσι Νακαγιάμα, ήταν στην αποστολή της Ιαπωνίας στο πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο, τέσσερα χρόνια μετά, στη Γαλλία. Ο Ιχάρα ήταν και ο «κάπτεν» των Ιαπώνων στα γαλλικά γήπεδα.
Ο Χανς Όοφτ παρηγορεί τους παίκτες του μετά το 2-2 με το Ιράκ
Σήμερα, η Ιαπωνία διαθέτει αντικειμενικά ένα από τα δυνατότερα πρωταθλήματα στην Ασία, αν όχι το δυνατότερο, οι ποδοσφαιριστές που αναδεικνύει όχι απλώς παίζουν μα πρωταγωνιστούν κιόλας σε πάρα πολλά απαιτητικά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και η Εθνική της έχει πάει σε όλα τα Μουντιάλ από το 1998 και έπειτα φθάνοντας ως τους «16» σε τέσσερα από αυτά, ενώ συνδιοργάνωσε με τη… Νότια Κορέα το τουρνουά του 2002!
Αυτή η ανοδική πορεία, ωστόσο, έμελλε να ξεκινήσει με πόνο. Με τον μεγάλο «Πόνο της Ντόχα»!
Σχολιάστε so far
Σχολιάστε
Τρελοποδόσφαιρο 